PRiïPATIO. y » 1
levior incumbit qubd operis praetuV ntisaimi totque et tanta complecteot» summam sapientissimo certè consilio informatam, neque notabiliter immutandam arbitramur.
« Inter plurima annalium collectanea in variis Europe partibus édita pauca vii reperias, quae prœler libros aut opuscula jam ante pridem publici juris facta quidquam referant. Quod ad Galliam attinet, P. Pithœus annis mdluxviii* et MDxcvi0, Andreas et Franciscus Chesnii, xvir* aeculo, edendis gregatim aljquot hiltoricis, viam tantùm vel praemunierunt vel tentatam monstrarunt quâ I ad rectiora plenioraque alii progrederentur. Itaque ab integro. novum opus, I cujus, consilio jàm a Coiberti teraporibus inito, forma demum anno 1717, in colloquii» préside Daguessaeo habitis, delineata fuerat ascetœ ex S. Mauri congregatione Benedictini, anno 1721, susceperunt, et ad annum 1789, imo et 18 :17, soli exsecuti sunt tanto studio, tàm felici curiositate, ut existimatione hominum usque ad hoc temporis magis ac magis in dies floruerit. Neque enim satis habuerunt, si chronica et omnis generis documenta, ut multi ante. nullâ mendomm crrorumve correctione, nullâ locorum incohœrentnim vel subobscurorum explanatione redderent. Sed cunctas primigenias scriptiones, seu jàra publicatas, aeu nondum vurgo cognitas componere, conferre, discernendo probare ; praeterea comnaentationéa momta, animadversiones siv. ad historiam sive ad grammaticam facientes, denique ,1 amplos loconim, temporum et rerum indices adjicere curaverunt quanto opus erat apparatu, ut studiosorum minimo labore, œaiiraâ utilitate ipsa .1 scripta periegerentur. Scilicet haec D. Bouquet, haec sticcessoruni hœc per annos quinquies denos doctissimi nostri sodalis D. Brial, inter oinnes, ut nobis videtur, diligentiâ et fide praecipui, opera perstitit. • Ergocuiquam vixin luentem cadat ità penitùsveUemutari, ut prorsùs altéra fiat, illam corporis odinationem ad quam exacta sunt undeviginti qua ? nunc exstantvoliimina, adeo centum abhinc annis per Europam ubique viris doctis probata, ut, quorumdam etiam extraneornm judicio. cœteris hujus genews operihus vel optimis longè superemineant. Vcrumtamen de nonnnllis partibus disponendis non abs re fuerit, si quid impraesentiarum auceps vel dubium obstet, provideri quid expediat, et deliberatione praBfiniri. « Unum est pra ;cipuè dignum de quo quaeratur, quodque »«h1u16 Academia perpendat bellorum sacrorum historiam dicimus, cujus scriptores ferè omnes hucusque ex hac annalium nostrorum collectione fuerunt ablegati. NuUum etenim hoc genus librum ibi invenias, nihil excerptum ex illarum expeditionum narrationibus quas xi° seculo Raimundus de Agiles ; ° Radulphus
( :adonteii.-ils, Alberlus Aquensis, Robertus monachus, Galterius canceUariu», GuilJelmus Tyrensis ; seculo insequenti Bernardus thesaurarius, et Jacôbus de Vitriaco ; diversis insuper temporibus, cùm muiti inter Europaios, tùm longè apud Orientales plurimi conscripserunt. TaJia autem haud inconsultô (quippe cunctos sacranun expeditionum scriptores in unum corpus posteà collecturi quod Bongarsii Gesta Dei per Franco* multo auctius suppleret) Benedictini omiserant, ne culpam subirent bis in binis collectaneis simul edendis repetiti ejusdem monumenti. Cujus propositi tenacibus tanta iilis aliquandô fuit peccandi religio, ut ex chronicis res summatim cunctas complectentibus al iquot paginas, im6 lineas eraserint utpote Terrm Sanctae bella praesertim memorantes ; sedenim necesse fuisse, quo minus rerum séries juncturaque interrumperetur, plures hujusmodi tractus retineri tomus XII passim testatur. Nullum tamen in XIV", quem solus edidit, admodùm paucos in duobus proximè subséquent ibus, D. Brial inseruit. Quum verô speciali bibliothecae quinquagesimo ante anno promissae nondum operarum manua -L.
