Page:Cicéron, Démosthène - Catilinaires, Philippiques, traduction Olivet, 1812.djvu/146

La bibliothèque libre.
Cette page n’est pas destinée à être corrigée.

Marsïa6 qttathiêmï :

ciis consecratus ; non Curia, summum auxilium omnium gentium ; non domus , commune perfuglum 5 non leclus, ad quielem datus ; non deniquè hœc sedes honoris, sella curulis, unquam vacua mortis periculo, atque insidiis fuit. Ego multa tacui , multa pertuli , multa concessi , multa meo quodam dolore, in vestro timoré, sanavi. Nunc, si hune exitum Consulatûsmei Dii immortalesesse voluerunt, ut vos, P. C, populumque Romanum ex csede misera ; conjuges, liberosque vestros, virginesque Vestales, ex acerbissima vexatione ; templa atque delubra , hanc pulcherrimam patriam omnium nostrûm ex fœdissima flamma ; totam Italiam ex bello et vastitate eriperera : quaecumque mihi uni proponetur fortuna, subealur. Etenim, si P. Lentulus suumnomen, inductus à vatibus , fatale ad perniciem Reipublicae fore putavit : cur ego non lœter meum consulatum ad salutem ReipuLlicae propè fatalem exlitisse ?

II. Quare , P. C, consulite vobis , prospicite patriae, conservate vos, conjuges, (ï) Le p. Bouliier, dans ses Eemnrques sur le texte latin , explique ceci parfaitement. Sous le Consulat , dit-il , de Cice’ron et d’Antoine, le Se’nal leur avoit destiné , après leur anne’c , deux Provinces à gouverner ; la Macédoine et la Gaule-Cis.ilpine. Le sort ayant donné la première à Cicéron , Antoine en eut beaucoup de chagrin. Car , étant accablé de dettes , il avait envi :, ?,gé cette riche Province, comme une ressource j^oiir les <’iCuiuer, Ciccrou, ^ui comprit comLicn il «toit impertaût