24 PREMIÈRE biicè concitato. Deniquè quotiescurnque me frelîsli , per me tlLi obstitl : quanquam vitlebam perniciem meam cum magna calamitateReipublicceesseconJLiiictam. NuriC jam apertè Rempublicam universam petis. TeraplaDeorum immortalium,tecla urbis^ itam omnium Civium, Italiam deniquè lotam , ad exitium et vastitatem vocas. . Quaiè, quoniam id , quod primum, atque hujus imperii, disciplinœque majorum proprium est, facere nondùm, audeo : faciam id , quod est ad severilatem lenius , ad communem salutem utiiius, ISam si te interfici jusserô, residebit ia Republica, reliqua conjuratorum manus. Sin tu ( quod te jamdudùm bortor) exieris, exhaurietur ex urbe tuorum comitum raap ;na et perniciosa sentina Reioublicae. Quid est, Catilina ? nùm dubitas id , me imperante , facere, quod jam tua sponte faciebas ; Exire ex urbe Consul hos’tem jfibet. Interrogas me, nùm in exilium ? non jubeo : sed si me consulis , suadea. YI. Quid enim, Catilina, est, quod te jam in bac urbe delectare possit ? in qua nemo est, extra istam conjurationem perditorum hominum, qui te non metuat ; remo, qui non oderit. Quœ nota domesticae turpitudinis non inubta vita tuse est ? quod privatarum rerum dedecus non haeret infamice ? quce libido ab oculis , quod facinus à manibus una[uam tuis , quod fiaamis ,
