πρός τι ἔχον, ὁμώνυμον, συνώνυμον, φερώνυμον, διώνυμον, ἐπώνυμον, ἐθνικὸν, ἐρωτηματικὸν, ἀόριστον, ἀνφορικὸν, ὃ καὶ ὁμοιωματικὸν καὶ δεικτικὸν, καὶ ἀνταποδοτικὸν καλεῖται· περιληπτικὸν, ἐπιμεριζόμενον, περιεκτικὸν, πεποιημένον, γενικὸν, εἰδικὸν, τακτικὸν, ἀριθμητικὸν, μετουσιαστικὸν, ἀπολελυμένον.
Κύριον μὲν οὐν ἐστιν ὃ τὴν ἰδίαν σημαίει, οἶον Ὅμηρος, Σωκράτης. Προσηγορικὸν δέ ἐστι τὸ κοινὴν οὐσίαν σημαῖνον, οἶον ἄνθρωπος, ἵππος. Ἐπίθετον δέ ἐστι τὸ ἐπὶ κυρίων ἢ προσηγορικῶν ὁμωνύμως τιθέμενον καὶ δεηλοῦν ἔπαινον ; ἢ ψόγον. Λαμβάνεται δὲ τριχῶς· ἀπὸ ψυχῆς, ἀπὸ τοῦ σώματος, καὶ ἀπὸ τῶν ἐκτός. Ἀπὸ ψυχῆς, ὡς τὸ σώφρων καὶ ἀκόλαστος· ἀπὸ δὲ σώματος, ὡς τὸ ταχὺς, βραδύς· ἀπὸ δὲ τῶν ἐκτὸς, ὡς τὸ πλούσιος, πένης.
Πρὸς τι δὲ ἔχον ἐστὶν, ὡς πατὴρ, υἱὸς, φίλος, δεξιός. Ὡς
իբր առինչունակ. համանուն, փաղանուն. բերանուն. երկանուն.
մականուն. ազգական. հարցական. անորիշ. վերբերական, որ
եւ նմանական, եւ ցուցական, եւ դերհարուցական կոչի.
բակձաձական. մակբաշխ. պարունակ. քերթեալ. սեռական.
յատուկ. դասական. թուական. բացարձակ։
Իսկ է՝ որ զինքեան գոյութիւն ցուցանէ, որպիսի. Մարկոս։ Եւ առասական է՝ որ ժասարակաց էութիւն ցուցանէ, որգոն. մարդ, ձի։ Մակադրական է՝ որ ի վերայ իսկիցն եւ կամ առասականացն եգեալ է, եւ յայտնէ գով կամ պարսաւ ինչ, եւ ձաձի եռակի, նոգւոյ եւ մարմնոյ, եւ նարտաքնոց. նոգւոյ՝ իբրու թէ ողջախոհ. բղջախոհ. եւ մարմնոյ՝ իբր թէ. արագ, հեղգ, եւ նարտաքնոց՝ իբր թէ. փարթամ. աղքատ։ Եւ առինչունակ է՝ իբրու թէ. հայր. ուստր. սիրելի. աջող։
Իբր առնչունակ է՝ իբր թէ. գիշեր. աւր։ Եւ հոմանուն է՝ որ ՚ի վերայ բազմոց հոմանունակի եդեալ է. ՚ի վերայ իսկիցն՝ որպիսի.
