πρός τι δὲ ἐχοντά ἐστιν, ὡς νὺξ, ἡμέρα, θάνατος, ζωή. Ὁνώνυμον δέ ἐστιν ὄνομα τὸ κατὰ πολλῶ ὁμωνύμως τιθέμενον, οἶον ἐπὶ μὲν κυρίων, ὡς Αἴας ὁ Τελαμώνιος, καὶ Αἴας ὁ τοῦ Οϊλέως· ἐπὶ δὲ προσηγορικῶν, ὡς μῦς θαλάσσιος καὶ μῦς γηγενής. Συνώνυμον δὲ ἐστι τὸ ἐν διαφόροις ὀνόμασι τὸ αὐτὸ δηλοῦν, οἰον ἆορ ξίφος, μάχαιρα, σπάθη, φάσγανον. Διώνυμον δέ ἐστιν ὀνόματα δύο καθ’ἑνὸς κυρίου τεραγμένα, οἶον Ἀλέξανδρος ὁ καὶ Πάρις, οὐκ ἀναστρέφοντος τοῦ λόγου· οὐ γὰρ ὅστις Ἀλέξανδρος, οὗτος καὶ Πάρις. Ἐπώνυμον δέ ἐστιν, ὃ καὶ διώνυμον καλεῖται, τὸ μεθ’ἑτέρου κυρίου καθ’ἑνὸς λεγόμενον, ὡς ἐνοσίχθων ὁ Ποσειδῶν καὶ Φοῖβος ὁ Ἀπόλλων. Ἐθνιλὸν δέ ἐστι τὸ ἔθνους δηλωτικὸν, ὡς Φρὺξ, Γαλάτης. Ἐρωτηματικὸν δέ ἐστιν, ὃ καὶ πευστικὸν, καὶ κατ’ἐρώτησιν λεγόμενον,
յովհաննէս զաքարեան, եւ յովհաննէս զեբեթեան[1]. իսկ ՚ի վերայ առասականացն՝ որզան. մուկն ծովային, եւ մուկն երկրային։ Եւ փաղանուն է՝ որ ի զանազան անուանս՝ զնոյն ցուցանէ, որզան. խադ, դալապր, մարտացու, վաղակաւոր, սուսեր, նրան։ Բերանուն է՝ որ նիմեքէ պատահէ եդեալ է, իբրու թէ. վանեալ. մեծասուգ։ Երկանուն է՝ անուանք երկու ՚ի վերայ միոյ իսկի դասեալք, որգոն. Եղիազարոս աւարեան. այլ սակայն ոչ անդրադարձի բանս. քանզի ոչ եթէ այժմ որ եւ եղիազարոս, նոյն եւ աւարեան կարէ կոչիլ։ Մականուն է՝ որ եւ երկանուն կոչի, որ հանդերձ այլով իսկիւ ՚ի վերայ միոյ իրի ասացեալ է. որգոն բաներեգէս յովհաննէս, եւ ձայնգոչման յովհաննէս։ Ազգական է՝ որ զայգ յայտնէ. որպիսի գոդերձական. տուհ. վրացի։ Հարցական է՝ որ հարցանելով կոչի, ըստ հարցման ասացեալ, որգոն, ո. որք. որքան. որչակ. որչան։ Անորիշ է՝ որ հարցականին հակառակ ասի. որգոն. որ ոք. որպիսի ոք. որչափ. որքան։ Վերբերական է՝ որ եւ նմա
- ↑ Հօրին. 124 գրի իյովհաննէս յէրկոսին տեղիսն ևս։
