εἰσὶ τρεῖς, ἡ ἑν τόπῳ, ἡ εἰς τόπον, ἡ ἐκ τόπου, οἶον οἴκοι, οἴκαδε, οἴλοθεν. Τὰ δὲ εὐχῆς σημαντικὰ, οἶον αἴθε, εἴθε, ἀβάλε. Τὰ δὲ ἀρνήσεως ἢ ἀπορφάσεως, οἰον οὐ, οὐχὶ, οὐδῆτα, οὐδαμῶς. Τὰ δὲ συγκαταθέσεως, οἶον ναὶ, ναίχι. Τὰ δὲ ἀπαγορεύσεως, οἶον μὴ, μηδῆτα, μηδαμῶς. Τὰ δὲ παραβολῆς ἢ ὁμοιώσεως, οἶον ὡς, ὥσπερ, ἠΰτε, καθὰ, καθάπερ. Τὰ δὲ θαυμαστικὰ, οἶον βαβαί. Τὰ δὲ εἰκασμοῦ οἶον ἴσως, τάχα, τυχόν. Τὰ δὲ τάξεως, οἶον ἑξῆς, ἐφεξῆς, χωρίς. Τὰ δὲ ἀθροίσεως, οἶον ἄρδην, ἅμα. Τὰ δὲ παρακελεύσεως, οἶον εἴα, ἄγε φέρε. Τὰ δὲ συγκρίσεως, οἶον μᾶλλον, ἧττον. Τὰ δὲ ἐρωτησεως, οἶον
ընդ տուն։ Եւ ըղձիցն նշանականք են իբրու թէ, իցիւ. աւշ. գուշ.
մարտան։ Եւ խրոխտականն՝ իշտ։ Եւ սպառնականն՝ տիր. տի։
Եւ հեշտականն՝ վաշ. յայ։ Եւ շնորհակալոյն[1]՝ դեն. արքէն.
դրուատ։ Եւ ողոքականն՝ փոխան. փարելի։ Եւ
ապաշնորհենին՝ դժմիտ. ձառադէմ. ապաժաման։ Եւ
աւաղականն՝ ախ. ուխ. ոհ. իշ. վահ։ Եւ եղկականն՝ վայ. աւաղ.
աղէտ. եղուկ։ Եւ հրաշականն՝ իհ. ոհ։ Բաքսականն՝ բեք. ասէ.
ջէք. ասէ։ Եւ հեգնականն՝ ուհ. յեհ։ Եւ ուրացութեան կամ
ապերեւութեան՝ չէ. ոչ. ոչիւիք. ոչ միով իւիք։ Եւ
բաղստորադրութեան՝ այս. հայս։ Եւ ապասութեան՝ մի. մի
իւիք. մի եղով իւիք։ Եւ զգուշականն՝ զգոյշ. գուցէ։ Եւ
մարտակաց եւ կամ ճշգրտութեան՝ որպէս. զիպէս. որպիսի.
զիարդ. ըստ որոյ. որգոն. հիպէս։ Եւ դիպուածոյն՝ թերեւս. ինձ
թուի. ՚ի դէպ։ Եւ դասականն՝ յետ
- ↑ Հօրինակն 124. շնորհալ՛ուն:
