Expugnare fores vobis labor : hæc mala Musis
Hospitia, hæ latiis infestæ moribus ædes ;
Has fugite, et pulchro fastus contemnite fastu.
Vos neque splendor opum, Tyrii neque muricis ardor,
Lubrica nec vanæ seducant fulgura pompæ :
Immortale decus petimus. Juvat astra volatu
Quærere inoffenso, et cœtus fugisse profanos.
Tu mihi, Castaliæ tu numen et arbiter aulæ,
Corneli, dux esto viæ ; tu densa reclude
Nubila, tu dignis præsens allabere curis.
Scilicet humanæ vicisse oblivia sortis
Jamdudum, et rutiiis elapsus ad æthera pennis
Sub pedibus nimbos, ac desidis otia terræ,
Indecoresque procul caneris liquisse tumultus.
At non Dædalei dedit hoc tibi muneris usus,
Nec fragiles tibi cera humeris attexuit alas :
Ipsa novo applaudens cessit tibi[1] munere Fama
Remigiumque tubamque, tuo quo plenius ore
Gallicus ad geminos honor increbresceret axes.
Hanc adeo, qua te toties regalia fata
Magnanimosque duces populi stupuere canentem,
Hanc nostris inflare, tua in præconia, Musis
Jam liceat ; neque enim cantu leviore decorum est
Dicere quantum altrix tibi Gallia, sæcula quantum,
Et mores hominum, atque omnis tibi debeat ætas.
Scilicet exesa divina Tragœdia palla,
Annorumque situ et ruga deformis anili,
Squalebat tristi noctis demersa baratbro ;
Aut fescennina cingens sibi tempora larva,
Vulgabat stolidi sese ad ludibria vulgi.
Tu senio effœtos juvenili lumine vultus
Induere, et doctis redivivum in membra vigorem
Fundere carminibus ; tu spargere floribus ora,
Tu castum potuisti oculis afflare pudorem.
Hinc simul effrænis compressa licentia scenæ,
Ingenui venere sales, et digna severis
Auribus innocuo condita lepore voluptas.
Hinc regum audaci penetrare in limina gressu
Cœpit, et augustas heroum pascere mentes.
Ipse sonis etiam gravibus magnaque profundos
Voce vocans manes imis excire sepulchris
- ↑ Dans les Idyllia (1669) : « tibi cessit. »
