Quis non et miseros Sophonisbæ agnovit amores
Sidoniosque animos, latii cum præda triumphi
Barbara Romuleos calcaret fœmina fastus,
Et claram raperet sponsi de munere mortem ?
Cætera quid memorem quæ per te reddita vitæ
Agmina, se in lucem plausumque dedere theatri ?
Et nunc par reliquos vitæ lucisque cupido
Sollicitat manes. Video Cocytia circum
Flumina, turbam atris nequicquam effervere ripis
Ingentem, exsanguesque diu tibi tendere palmas.
Imprimus sævos in vincula ducere Persas,
Bactraque adhuc, summisque Asiæ de finibus Indos
Gestit Alexander. Libycæ tum gloria gentis,
Annibal, antiquos volvit sub mente labores,
Et Trebiam, et Cannas, et adacti opprobria leti,
Torvus adhuc, ut quondam, Italas cum verteret arces
Victor, et admenso clades expenderet auro.
Aspicis et geminos, Tyriæ duo funera prolis,
Scipiadas, Mariosque, invictaque nomina Brutos,
Secretisque piis dicentem jura Catonem,
Protinus effuso properare ad littora gressu.
Quam vellent Stygiæ pariter te vindice noctis
Exsolvi tenebris, superasque invisere sedes,
Qua licet[1], et grandi tecum prodire cothurno !
Nec tamen aut meritis devincta minoribus ætas
Nostra tibi, aut seros ætas visura nepotes,
Utraque cum pulchras per te formetur in artes,
Et gravibus discat majorum insistere factis.
Nec mihi quisquam alio mentes assurgere versu[2]
Altius, aut rigidæ citius fastigia jactet
Scandere virtutis. Duros hinc fingere mores,
Hinc licet officiis urbanæ assuescere vitæ ;
Hinc legum quid jura velint, quæ cura tuendæ
Sit patriæ, quid casta fides, quid sancta parentum
Relligio, sanguisque, et regum gratia poscat ;
Atque palatinæ patet anceps alea sortis.
Tum vanosque metus purgare, modumque dolori
Ponere ; tum tictis animum tentare periclis
Per ludum, inque omnes fati durare procellas
Discimus exemplis, et vitam impendere famæ.
Page:Corneille, Pierre - Œuvres, Marty-Laveaux, 1862, tome 10.djvu/393
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
