Page:Corneille, Pierre - Œuvres, Marty-Laveaux, 1862, tome 10.djvu/395

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

Tum levibus fibris, et morsu tortilis unco
Subrepit sensim, ac lato se cortice fundit,
Summa petens. Non illam hiemes, nec acuta revellant
Prælia ventorum ; sociam neque respuit arbos.
At licet excelso nemus una cacumine vincat, 155
Excipit amplexus humiles, annosaque stringi
Brachia, et implexis gaudet florere corymbis ;
Abjectasque prius fert secum ad sidera frondes.
Rothomagi Kal. jun. M.DC.LXIX.




2o Ad clarissimum virum Petrum Cornelium, in obitu Caroli filii : Symbolum : Parelius in pluviam diffluens ; lemma : Par si durasset[1].

Nequicquam varios imitando fingere soles
Nitimur imprudens hominum genus, aurea quanquam
Pigmenta, et croceos operi miscemus honores.
Hic solem labor, hoc lucis decorisque parentem
Lucis opus petit ; humanæ nil indiget artis, 5
Et radios habet ipse, suos habet ipse colores.
Aspicis ut nitidam toto legit aere nubem,
Cui proprios credat transfuso lumine vultus ?
Illa sinu levi, quem densius agmen opacat
Nimborum, et cæca splendentem terminat umbra, 10
Excipit, illapsos atque in se colligit ignes.
Urget opus Titan, jamque æmula lumina vellet,
Et quos pingit adhuc, pictos jam cernere vultus.
Sic placet illa tamen, nec degener ardet imago,
Imperfecta licet : quippe hanc nova forma, decusque 15
Lucis inoffensæ, et radii jam mille coronant.
Dum Phœbus sibi plaudit, et hæc miracula terris
Ostentat, nimio flammarum ardore subactus

  1. Charles Corneille, troisième fils de Pierre Corneille, mourut en 1667, à l’âge de quatorze ans. Dans les Idyllia de 1669, ces vers se trouvent à la page 51, parmi les Emblemata heroica ; en regard est une gravure représentant un parhélie et entourée d’un encadrement au haut duquel on lit cette devise répétée au vers 24 et au dernier vers : par si durasset. Dans l’édition de 1688, intitulée : Caroli Ruæi e societate Jesu Carminum libri quatuor, editio quinta, cette pièce est à la page 161 et fait partie du livre III, intitulé : Symbolicus ; elle a pour titre : Petro Cornelio, tragicorum principi, in obitu Caroli filii. Parelius diffluens. Nous suivons, comme pour la pièce précédente, le texte de 1688.