Il, I33-.34. CCL. — Août 1641. 429
quod nobis fie adueniant, vt fimus conlcij. non a no- bis fieri, fed aliunde aduenire.
7. Hîc dico% primo, lumen Solis non conferuari in lapide illo Bononienli. fed nouum lumen a radijs fola- 5 ribus in eo accendi, quod poftea in vmbrâ conlpici- tur; Si, fecundo, non rede inde inferri quamlibet rem abfque Dei influxu conferuari polTe; quia fspe licet ras veras per falfa exempla illuflrare, ac multo cer- tius eft, nullam rem fine Dei concurfu polTe exiftere.
10 quàm nuUum lumen Solis fine Sole. Nec dubium eÛ, fi Deus cefTaret a fuo concurfu, quin ftatim omnia quae creauit in nihilum elTent abitura, quia, antequam creata eflent & ipfis concurfum fuum praeberet, nihil erant. Nec ideo minus vocari debent fubftantiee, quia,
1 5 cum dicimus de fubftantiâ creatà quod per fe fubfiftat, non ideo excludimus concurfum diuinum, quo indiget ad fubfiftendum; fed tantummodo fignificamus illam effe talem rem, vt abfque omni alià creatâ effe poffit, quod idem de modis rerum, vt de figura vel numéro,
20 dici non potefl. Nec Deus oftenderet potentiam fuam effe immenfam, fi res taies efficcret, vt poftea fine ipfo eife pofTent; fed contra, illam in hoc teftaretur efle finitam, quod res femel creatse non amplius ab eo penderent. Nec recido in foueam a me paratam, cum
25 dico fieri nonpofiTe, vt Deus quicquam aliter deftruat quàm ceffando a fuo conjcurfu, quia alioqui per pofi- tiuam aélionem veniret in non ens. Magna enim dif- ferentia eft inter ea quje fiunt per pofitiuam Dei ac- tionem, quse omnia non poffunt non effe valde bona;
3o & ea quae ob cefiTationem pofitiuse adionis eueniunt,
a. Page 405. 1. 3 et suiv.
�� �
