DXIV. — i6 Avril 1648. 161
P. 68-[6g] : non possum duos aut plures ejusmodi Deos intelligere...
[0]. — Sed cur non, cùm tarmen Dii erunt ?
R. — Imo Dii non erunt", cùm Deus taie quid dicat quod omnes omnino pertectiones in se comprehendit.
[0]. — Sed hoc verum est de Dec specificative, ut ita dicam, sumto, non verô individualiter, cùm unus non excluderet ita alium; ut una mens habet omnes perfectiones mentis, et tamen non ex- cludit aliam mentem.
[R]. — Sed alia ratio est; mens enim non dicit omnes omnino perfectiones, ut Deus; et ideo ilhe solùm in uno esse possunt. Si enim essent plures, non esset Deus, quia non essent summi, estque contradictio. Non répugnât auteni très esse personas, quia eadem est essentia, suntque unus Deus.
P. i6g : nec in itllâ re...
[0]. — Sed ideœ nostr^e pendent a rébus ; si ergo in iis sii contra- dictio, etiam in rébus erit.
R, — IdecB pendent quidem a rébus, quatenus cas représentant ; sed intérim non est in rébus contraJictio, sec! in solis ideis nostris, quia ideas solas ita conjungimus ut sibi répugnent. Non jutem ré- pugnant sibi invicem res, quia omnes existere possunt, et sic una non répugnât alii ; in ideis autem contra fit, quia in iis res diversas, et quje sibi non répugnant seorsim, conjungimus, et ex iis unam efficimus, et sic contradictio oritur.
P. i6g : nec ulla unquam in claris et disiinctis esse potest...
[0]. — Sed cur non in claris quœ sibimet invicem répugnant, ut, exempli gratiâ, idea entis finiti et infiniti, cùm simul combinantur?
R, — Imo etiam si illœ ideœ seorsim clartu sint. non tamcn con- junctœ sunt clarœ ; et sic obscurissimam habes ideam, quia illam conjunctionem et unitatem, non clare, sed obscurissime concipis.
P. 445 : ac proinde. . .
[0]. — Sed ex imperfecto illo triangulo effingis perfectum.
I. erunt ou essent ? {MS.)
Correspondance. V. 21
�� �
