Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, V.djvu/355

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

l'RIMAS.

��1. 291. DLIV. — 15 Avril 1649. ^41

nantiffimè refcribere, vel refponfum in multas hebdo- madas difFerre. Sed vincet ea pars quse fellinationem perfuadet; malo enim minus peritus quàm minus ofR- ciofus videri.

5 Proprietates alias alijs ejje priores, &c '*. ^^ instantias

Senfibilitas nihil mihi videtur effe in re fenfibili, nifi denominatio extrinfeca. Nec etiam rei eft adse- quata; nam, fi referatur ad fenfus noftros, non con- uenit tenuiffimis materise particulis; fi ad alios ima-

10 g-inarios, quales vis à Deo poffe fabricari , forfan etiam Angelis & Animabus conveniet; non enim faci- liùs intelligo neruos fenforios adeô fubtiles, vt à quàm minutiffimis materiae particulis moueri poffint, quàm aliquam facultatem, cuius ope mens noflrapoffit alias

i5 mentes immédiate fentire fiue percipere. Quamuis autem in extenfione habitudinem partium ad invicem facile comprehendamus, videor tamen extenlionem optimè percipere, quamuis de habitudine partium ad invicem plané non cogitem. Quod debes etiam po-

20 tiori iure quàm ego admittere, quia extenfionem ita concipis, vt Deo conueniat, & tamen in eo nullas partes admittis.

Nondum demonjîratum tangibilitatem aut impenetra- bilitaîein proprias ejfe fubjîantiœ extenfœ affeéîiones ^.

25 Si concipis extenfionem per habitudinem partium ad inuicem, non videris negare pofTe quin vnaqueeque eiuspars alias vicinas tangat; haecque tangibilitas efl

a. Voir ci-avant, p. 299, 1. 22-23.

b. Page 3oi,'l. 4-7.

�� �