142 Œuvres de Descartes. ise-iSy.
folâ nominis fignificatione ab aliis receptâ continetur. Deindc, qiiid fieret infinitâ potentiâ iftius imaginarii infiniti, fi nihil unquam creare pofTet ? Ac denique, ex eo quôd in nobis nonnullam vim cogitandi adverta- mus, facile-concipimus in aliquo alio vim etiam cogi- 5 tandi eiïe pofle, iftamque majorem quàm in nobis : fed quamvis hanc augeri putemus in infinitum, non timebimus idcirco ne noftra minor fiât. Idemque eft de rcliquis omnibus, quae Deo tribuuntur, etiam de potentiâ, modo nullam in nobis nifi \ Dei voluntati «o fubdiiam fupponamus ; ac proinde ille plane infi- nitus abfque ullà rerum creatarum exclufione poteft intclligi. 192 (Qliarto, cùm nego Deum mentiri, vel e/fe decepto- rcm, puto me cum omnibus Metaphyficis &'Theologis, i5 qui unquam erunt aut fuerunt, confentire. Nec magis obftant qua; in contrarium attulillis, quàm fi negaffem Deum irafci, aliifve animi commotionibus efl'e obno- xium,& objiceretis locaScriptufcT in quibus ei humani affeélus tribuuntur. Omnibus enim eft nota diftindio ao inter modos loquendi de Deo ad vulgi fenfum accom- modâtes, & veritatem quidem aliquam, fed ut ad homines relatam, continentes, quibus Sacrse litterse uti folcnt, atque alios, magis nudam veritatem, nec ad homines relatam, exprimentes, quibus omnes inter ^5 philofophandum uti debent, & ego prœcipue in Medi- tationibus meis uti debui, cùm nequidcm ibi adhuc ullos homines mihi notos cffe fupponerem, neque
I Après continetur, à la ligne {/" édit.). — 20 Après tribuuntur, même remarque.
a. Page 125, 1. 16.
�� �
