220 Œuvres de Descartes. 253-254.
Dicendum etiiïm eft quo fenfu intelligam, dijîindio- nem realçm non inferri, ex eo quod una res abfque aliâ concipiatur per ahftraélionem intellecîûs rein inadœquate concipientiSjfed tantùm ex eo quod nnaquœque res abfque aliâ complète fîve ut res compléta ijitelligatur'^. 5
|Neque enim exiftirno adaequatam rei cognitionem hîc requiri, ut Vir C. affumit; fed in hoc differentia eft, quod, ut aliqua cognitio fit adœquata, debeant in eâ contineri omnes omnino proprietates qu?e funt in re cognitâ ; lv idcirco folus eft Deus qui novit le habere "o cognitiones rerum omnium adaequatas. 308 |Intelleclus autem creatus, etfi forte rêvera habeat rerum multarum, nunquam tamen poteft fcire fe ha- bere, nifi peciiliariter ipfi Deus revelet. Ad hoc enim ut habeat adiequatam alicujus rei cognitionem. requi- '^ ritur tantùm ut vis cognofcendi quie in ipfo eft ada;- quet iftam rem ; quod facile fieri potéft. Ut autem fciat fe illam habere, five Deum nihil amplius pofuift'e in ilh'i re, quàm id quod cognofcit, oportet ut fuà vi cognofcendi adiequet infinitam Dei potèftatcm^' ; quod 20 fieri plane répugnât.
Jam verô, ad cognofcendam diftinclionem realem inter duas res, non requiritur ut noftra de iis Cognitio fit adrequata, nifi poflimus fcire ipfam efife adœqua- tam ; fed nunquam pofTumus hoc fcire, ut mox didum ^5 eft; ergo non requiritur ut fit ada^quata.
Ilaquc ubi dixi, non fujficere quôd una res abfque aliâ
b Après intclligatur, non à la multarum, siipplcc- cognitiones lignei'j' Ci.iil.). — i3.1/nv5 rerum adivquatas (l. i / ci-dessus k
a. Page 200, 1. 6-19.
b. Voir t. V, p. i.^i.
�� �
