350-351. ObJECTIONES QuINT.E. JOI
videmus alios, qui perfeverent, non modo eâ caufâ, quam agnofcunt, non amplius agente, fed, fi velis, etiam cor- ruptâ reduélâque in nihilum : hujus generis funt tôt res genitœ faéîœque, ut recenfere pigeât, fufficitque te ejfe 5 unam ex illis, quœcunque tandem tuî caufa fit. At partes tui temporis non dépendent alise ab aliis. Heic infiari pojjet, quœnam fit excogitabilis res, cujus partes fint a fe inviceîH infeparabilcs magis ? inter cujus parteis fit inviolabilior ferics & connexio? cujus quœ funt partes
lo pofieriores , pofjint minus averti, magis cohœrerc, magis delpendere a prioribus ? Sed ne hœc urgeamus, quid prop- 423 terea facit hœc feu depcndentia feu independentia par- tium temporis, quœ extcrnœ funt, fuccejffivœ funt, aclivœ non funt, ad tuî producîioncm reproduclionemve ? Pro-
i5 feclà nihil magis, quam fluxus ac pertranfitio partium aquœ, ad producîioncm rcprodu\clioncmve alicujus rupis, quam fuvius prœterfluit. At, ex eo quôd paulô ante fueris, non feqiiitur te nunc eiïe debere. Credo fane : veriim non ex eo quàd caufa requiratur, quœ te de novo
20 creet, fed quàd non teneatur abcffc caufa, quœ te pofifit deftruere, vel tu non debeas in te habere imbccillitatcm, quâ tandem deficias.
Dicis proinde efle manifeflum naturali lumine, con- fervationem a creatione non-nifi ratione difterre-'. Sed
25 quomodo efi manifefium, nifi forte in ipfâ luce, effcélibufve fimilibus? Subdis non efle in te vim, per quam paulo poft fis futura, quôd confcia illius non fis, cùm fis tamen res cogitans ^\ Veriim efi in te aliqua vis, quâ pofiis cxifiimare te quoque paulo pofi futuram : non tamen neccf
a. Page 49, 1. 9-10.
b. Jb., 1. 12-18.
�� �
