Qi'iNT^ Responsiones. }<)}
procédât. Certè & quamvis urgcam nunc niulta circa Meditationem primam, non ideù tamen dillinguendas plureis Dubitationes cenfeo, quando initio circa ipfam non-nili caput unicum fuit; idque cùm vis dicere plura circa cxtcras cogitarem, qui fenfim tamen abreptus fum ad commemorandum lam multa. Satis erit articules Inflantix facere dil- cretos, fummulis feu ad marginem feu ad frontem appolitis; cùm & pofilt idem circa cxtcras ac etiam circa Proefationem five Occafionem fcribendi praeftari. Nimirum ex hac difcretione appofitioneque lux clt affulfura, ac arx-mllfo potKlimiim Elencho, five indice, quem li leclores percurrcrint, pudint ut fummam opcris noiTe, lie deligere, lî quid forte fit, quod cognofcere potiflimùni velint. Vale, & amicos optimos faluta. Parilîis, V. Eid. lun. M.IDC.XLIII. »
��II
TYPOGRAPHVS
CaNDIDO & ERUDITO LECTORI.
« Venit in manus noftras, leiflor candide, fummi viri Pétri GalTendi » Difqui/itio Metaphyfica, cujus editionem, tum ob fubje<5tam materiam, tum ob Aucloris ncc non Cartelii in quem fcripta eft famam, fummè fuilfe expetitam fcio. Obftitit tamen toium fermé biennium viri optimi modeftia, qui, aliunde clarus poftgenitis futurus, infuper habuit alter- cationis funem trahere, apud amicos tantiim interioris notx, quibus folis codicem fuum manufcriptum communicàrat, oftendens quàm fa- cili negotio diluere polTet adverfarii ratiocinia & acerbiora diiîla ridere. Sed tandem viclus amici, ad quem milit codicem fuum, importuna ertlagitatione, quippe qui nullum precibus rinem faciebat, libertatem ipfe fecit evulgandi. Spero, nec vana fides, magno eruditorum omnium plaufu opus iftud exceptum iri, utpote quo nullum in ifto fcriptioiiis génère potullfet accuratiùs fcribi. Quàm diligenter enim doilifTimus ille vir omnia rimatur adverfarii dida! Quanta folertià cuniculos detegit ! Quanto acumine intricata folviti Quàm validé fpicula in adverfarium retorquet I Quàm firma velligia in lubrico & priEcipiti loco ponit ! Quanto judicio rem difticilem iradatl Quàm dode dill'erit ! Quàm mo- dcllè de fe ipfo loquitur! Quàm lenis in adverfarium, prœ caeteris maie habentem virum, quem prœ caeteris fufpicere & revereri debebat ! Quan- tus nitor, quanta fermonis elegantia ! Intererat fané bonae mentis ftu- dioforum, ne tôt numeris abfolutus liber diutiùs premeretur, & natus in publica commoda privatis tantùm paucorum ulîbus inferviret. 'AYaOr, •fif éf!ç TJoc pioToïm. Quaeftio gravis eft, digna procul dubio in quam ingenua & excelfa ingénia vires fuas exerceant. Qui contendunt viri funt omni exceptione majores. Unum doleo, GafTendum non fuifTe fatis
Œuvars. H. 5o
�� �
