464 Œuvres de Descartes.
fatis? Vereor ut ne plane fecerim, quantum ex quœfitis fequentibus colligo. Itaque '^
��NOTiE.
Hîc in duabus primis refponfionibus omne id ap- probat, quod de re propofitâ cenfui, quodve ex meis 5 19 fcriptis elici poteft. Sed j addit ejfe communijjîmum, tri- tuvtque etiam a tyronibus^ . In duabus autem ultimis id reprehendit quod me cenfuifle vult credi, quamvis fit tam abfurdum ut in mentem nullius hominis fani ve- nirc poflit. Allute fane, ut quicunque Meditationes 10 me;. s non legerunt, vel non tam attente legerunt, ut recle fciant quid in iis contineatur, iplius authoritate commoti, me ridiculas opiniones habere arbitrentur; atque ut aliis, qui id non credent, faltem perfuadeat, nihil a me allatum, quod non fit conimunij/imum, tri- i5 tunique cliam a lyronihus. Ego verô de hoc ultimo non difputo. Neque ullam unquam ex novitate mearum opinionum laudem quaefivi : nam contra ipfas omnium antiquilîimas puto, quia vcriirimas; 0^ nulli ici magis loleo ftuderc, quàm fimpliciffîmis quibufdam verita- 20 tibus animadvcrtendis, quK cùm mentibus noftris fint innata,', ftatim atque alius admonetur, non putat fe illas unquam ignoralfe. Ac certe facile potell intclligi hune authorem non aliam ob caufam mea impugnarc, quam quia Se bona Oi: nova effe arbitratur : nam fane, .'3 fi tam abfurda crederct ac fingii, conicmpiu 0(; fileniio
a. Voir la Suite, Quœslio Sccun.hi, ci-aprèî.
b. Pa^e 4.62. I. 22 et p. 463. 1. 1.
�� �
