ObJECTIONES SEPTIMiE. 47 J
pro /cire putavi. Eftenim contrarietas inter werh'àfcin & dubia funt, quam tamen haud dubie non animad- vertit. Nec illi eft malitiae tribuendum : alioqui enim non tam leviter attigiflet, fed fingens a me efTe pro- 5 fedam, multis ipfam verbis exagitaflet.
Aio nullas mentes, nulla corpora^. Hoc ait, ut infra K diu multumque cavilletur, quôd initio, cùm fuppone- rem mentis naturam nondum mihi elTe fatis perfpe- dam, illam inter res dubias j enumerarim ; poftea verô, 30
•o advertens rem quae cogitât non poffe non exiftere, illamque rem cogitantem nomine mentis appellans, dixerim mentem exiftere; tanquam fi fuiffem oblitus me prius idem negalTe , cùm mentem pro re mihi ignotâ fumebam, & tanquam fi ea, quae tune, quia
1 5 mihi dubia erant, negabam , in perpetuum neganda effe cenfuiffem, nec fieri poffet ut evidentia & certa mihi poftea redderentur. Notandumque ipfum ubique con- fiderare dubitationem & certitudinem, non ut rela- tiones cognitionis noftrse ad objeda, fed ut proprie -
ao tates objedorum quse perpetuo ipfis inhaereant, adeo ut ea, quae femel dubia effe cognovimus, non poffint unquam reddi certa. Quod tantùm ejus bonitati, non malitise, eft tribuendum.
Omniane^ ? Hîc cavillatur in verbo omnia, ut fupra L
25 in verbo nihil, inaniter.
Coaélus fateris". Hîc ludit in verbo coaélus aeque ina- M niter. Eae enim funt fatis validae rationes ad cogendum nos ut dubitemus, quae ipfae,dubiae funt, nec proinde
a. Page 468, 1. 21.
b. Page 469, 1. 5.
c. Ibid., 1. 12.
Œuvres. II. 60
�� �
