j6 OEuvRES DE Descartes. 20-30.
tricas aliquid valdc fimplcx & facile confiderabam, ut quôd duo i.*v tria fimul juncla fmtquinque, vcl limilia, nunquid faltem ilia fatis pcrfpicue intuchar, ut vcra elTc artirmarcm ? Equidem non aliam ob caufam de iis dubitandum elle poftea judicavi, quàm quia veniebat 5 in mente m forte aliquem Deum talem mihi naturam indcrc potuifle, ut etiam circa illa deciperer, quse manifeftiiîima viderentur. Sed quoties ha.>c praecon- ccpta de fummâ Dei potentià opinio mihi occurrit, non polTum non fateri, fiquidem velit, facile illi effe 10 efficerc ut errem, etiam in iis quce me puto mentis oculis quàm evidentiffime intueri. Quoties verô ad 35 ipfas res , quas valde clare percipere arbitrer , me converto , tam plane ab illis perfuadeor, ut fponte erumpam in bas voces : fallat me quifquis poteft, i5 nunquam tamen efficiet ut nihil fim, quandiu me ali- quid effe cogitabo; vel ut aliquando verum fit me nunquam fuiffe, cùm jam verum fit me effe; vel forte etiam ut duo & tria fimul junda plura vel pauciora fint quàm quinque, vel fimilia, in quibus fcilicet rc- 20 pugnantiam agnofco manifeftam. Et certe cùm nuUam occafionem habeam exiftimandi aliqucm Deum effe dcceptorem, nec quidem adhuc fatis fciam utrùm fit aliquis Deus, valde tenuis &, ut ita loquar, Meta- phyfica dubitandi ratio eft,quae tantùm ex eâ opinione 25 dcpendet. Ut autem etiam illa tollatur, quamprimum occurret occafio, examinare dcbeo an fit Deus, &, fi fit, an poffit effe dcceptor: hac enim re ignoratà, non videor de ullà alia plane ccrlus effe unquam polfe.
Nunc autem ordo videtur exigerc, ut prius omnes 3o
Il iisMiis (/" Ciiil.).
�� �
