j8 Œuvres de Descartes. 3i-3î.
aliae a me ipfo t'adse mihi videntur : nam quôd intel- ligam quid fit res, quid fit veritas, quid fit cogitatio, hsec non aliunde habere videor quàm ab ipfâmet meâ naturâ; quôd autem nunc ftrepitum audiam, fi^lem videam, ignem fentiam, a rébus | quibufdam extra me 5 pofitis procedere haclenus judicavi ; ac denique Sy- renes, Hippogryphes, & fimilia, a me ipfo finguntur. Vel forte etiam omnes efiTe adventitias pofiTum pu- tare, vel omnes innatas, vel omnes fadas : nondum enim veram illarum originem clare perfpexi. lo
Sed hîc prœcipue de iis efl; quaerendum, quas tan- quam a rébus extra me exiftentibus defumptas confi- as dero, qusenam me mojveat ratio ut illas ifi;is rébus fimiles effe exiftimem. Nempe ita videor dodus a na- turâ. Et praeterea experior illas non a meâ voluntate i5 nec proinde a me ipfo pendere; feepe enim vel invito obverfantur : ut jam, five velim,five nolim, fentio ca- lorem, & ideo puto fenfum illum, five ideam caloris, a re c me diverfâ, nempe ab ignis cui afiideo calore, mihi advenire. Nihilque magis obvium efl:, quàm ut 20 judicem iftam rem fuam fimilitudinem potius quàm aliud quid in me immittere.
Quae rationes, an fatis firmre fint, jam videbo. Cùm hîc dico me ita dodum effe a naturâ, intelligo tan- tùm fpontaneo quodam impetu me ferri ad hoc cre- 25 dendum, non lumine aliquo naturali mihi oftendi effe verum. Quœ duo multum difcrepant ; nam quse- cumque lumine naturali mihi oflenduntur, ut quôd ex eo quôd dubitem, fequatur me efle, & fimilia, nullo modo dubia efie poiTunt, quia nulla alia facultas efiTe 3o poteft, cui I aeque fidam ac lumini ifi:i, quaeque illa
�� �
