42 OEuvREs DE Descartes. 36-37.
effc ut cadcm realitas fit formaliter in caufis iflarum idearum, fed fufficcre, fi fit in iis etiam objedive. Nam quemadmodum ifte modus efTendi objedivus compctit ideis ex ipfarum naturâ, ita modus effendi formalis competit idearum caufis, faltem primis & 5 prœcipuis, ex earum naturâ. Et quamvis forte una idea ex aliâ nafci poffit, non tamen hîc datur pro- greffus in infinitum, fed tandem ad aliquam primam débet deveniri, cujus caufa fit inftar archetypi, in I quo omnis realitas formaliter contineatur,quae eft in 10 ideâ tantùm objedive. Adeo ut lumine naturali mihi fit perfpicuum ideas in me efle veluti quafdam ima- gines, quse poffunt quidem facile deficere a perfe- 44 dione relrum a quibus funt defumptse, non autem quicquam majus aut perfeclius continere. i5
Atque l^œc omnia, quô diutius & curiofius examine, tantô clarius & diflinclius vera efi!e cognofco. Sed quid tandem ex his concludam } Nempe fi realitas objediva alicujus ex meis ideis fit tanta ut certus fim eandcm nec formaliter nec eminenter in me elfe, 20 nec proinde me ipfum ejus ideœ caufam efle pofl!e, hinc necefi^ario fcqui, non me folum eflTe in mundo, fed aliquam aliam rem, quœ iftius ideiE eft caufa, etiam exiftcre. Si vcrô nulla talis in me idea reperia- tur, nullum plane habcbo^ argumentum quod me de 25 alicujus rci a me diverfîc exiftentiâ certum reddat ; omnia enim diligentifilmc circumfpcxi, &. nullum aliud potui haclenus rcpcrire.
Ex his autem meis ideis, prœter illam quœ me ip- fum mihi exhibet, de quà hîc nulla difficultas elfe io
a. Voir t. V, p. i52.
�� �
