i38-i3g.
��Pars Tertia.
��149
��10
��i5
��20
��25
��3o
��tiùs in eo permanfit, jamque, ut ita loquar, excoda eft & defaecata, fummâ vi femper gyrans, partim eas quse jam fa&ae funt abradit, dum intérim aliâ in parte novae generantur ex nova materiâ Solera ingrediente : unde fit ut non omnes in iifdem locis appareant. Et fané tota Solis fuperficies, partibus circumpolaribus exceptis, materiâ ex quâ componuntur tegi folet. At- qui maculae tantùm efle dicuntur, ubi materiâ illa eft tam denfa & ftipata, ut vim luminis à Sole venientis notabiliter obtundat.
Praeterea poteft contingere, ut maculae iftae, cùm funt paulô crafliores & denfiores, priùs in fuâ circum- ferentiâ quàm in medio atterantur à puriore materiâ Solis eas circumfluente ; ficque ut extremitates earum circumferentiae, in acutum definentes, ejus lumini per- viae fint : unde fequitur ipfas ibi Iridis coloribus pingi debere, ut antehac de prifmate vitreo in Meteoris, cap. 8 a , expli|cui. Et taies aliquando colores in illis obfervantur.
Saepe etiam contingit, ut materiâ Solis, circa ma- culas iflas fluendo, fupra ipfarum extremitates afîur- gat ; tuncque, inter illas & coeli vicini fuperficiem in- tercepta, cogitur ad motum folito celeriorem : eodem modo quo fluminum rapiditas femper eft major in locis vadofis & anguftis, quàm in latis & profundis. Unde fequitur Solis lumen ibi aliquantô fortius eflè debere. Atque ita maculae in faculas converti folent, hoc eft, quaedam folaris fuperficiei partes, quae priùs aliis erant obfcuriores, poftea fiunt lucidiores. Ac vice verfâ faculae in maculas mutari videntur, cùm, his
a. Voir t. VI, p. 329.
��XCVII.
Cur in quarundam ex>- tremitate colores iri- dis appareant.
��XCVIII. Quomodo macula in faculas vertantur, vel contra.
�� �
