XCII. In iis quœ incalefcunt & non lucent : ut in fœno inclufo.
��256 Principiorum Philosophie 141-145.
multi fint meatus tam angufti, ut folum primum ele- mentum admittant.
Quôd verô alicujus fpiritûs aut liquoris particulse, meatus corporis duri, vel etiam liquidi, fubeundo, ignem aliquando poffint excitare, oflendunt fœnum madidum alicubi conclufum, calx aquâ afperfa, fer- mentationes omnes, liquorefque non pauci Chymicis noti, qui dum inter fe permifcentur, incalefcunt, ac etiam aliquando inflammantur. Non enim alia ratio eft cur fœnum recens, fi recondatur antequam fit ficcum, paullatim incalefcat, flammamque fponte concipiat, quàm quôd multi fpiritûs vel fucci, per herbarum vi- ridium poros ab earum radicibus verfus fummitates fluere afïueti, atque ibi vias ad menfuram fuam accom- modatas habentes, maneant aliquandiu in herbis exci- fis ; quœ, fi intérim angufto loco includantur, particulae iftorum fuccorum ex unis herbis in alias migrantes, multos meatus in ipfis jam ficcari incipientibus inve- niunt, paullô anguftiores quàm ut illos fimul cum glo- bulis fecundi elementi fubire poffint ; ideôque per illos fluentes, folâ materiâprimi elementi circumdantur, à quâ celerrimè impulfae, ignis agitationem acquirunt.
Ita, exempli caufâ, fi fpatium quod eft inter duo corpora B & C, reprae- fentet unum ex meatibus alicujus herbse virentis, ac funiculi 1, 2, }, exiguis orbiculis circumdati, fu- mantur pro particulis fuccorum five fpirituum, à globulis fecundi ele- menti per ejufjmodi meatus vehi folitis ; fpatium autem inter corpora D & E fit alius meatus anguftior herbae
����10
��i5
��20
��i5
��3o
�� �
