2 EPISTOLA DEbiCATORIA. (i-3).
quae vera effe ratione vel experientiâ cognofco, & hîc in exordio eodem modo ac in toto reliquo libro philofophabor.
Magnum eft dif|crimen inter veras & apparentes virtutes ; nec non etiam ex veris, inter illas quae ab 5 accuratâ rerum cognitione deveniunt, & illas quae cum aliquâ ignoratione conjunftae funt. Per appa- rentes, intelligo vitia quaedam non valdè frequentia, vitiis aliis notioribus oppofita; quae quoniam ab iis magis diftant quàm intermediae virtutes, idcirco magis 10 folent celebrari. Sic quia plures inveniuntur qui peri- cula timide refugiunt, quàm qui fe inconfideratè in ipfa conjiciant, vitio timiditatis temeritas tanquam virtus opponitur, & magis quàm vera fortitudo vulgo aeftimatur; fie faepe prodigi pluris fiunt quàm libéra- i5 les ; ficque nulli faciliùs ad magnam pietatis famam perveniunt, quàm fuperftitiofi vel hypocritae.
Inter veras autem virtutes, multae non à folâ re&i cognitione, fed etiam ab errore aliquo nafeuntur : fie faepe à fimplicitate bonitas, à metu pietas, à defpera- 20 tione fortitudo exfurgit. Atque hae ab invicem diverfae funt, ut etiam diverfis nominibus defignantur; fed illae purae & fincerae, quae ex folâ | re&i cognitione pro- fluunt, unam & eandem omnes habent naturam, & fub uno fapientiae nomine continentur. Quifquis enim fir- 2 5 mam & efficacem habet voluntatem rectè femper utendi fuâ ratione, quantum in fe eft, idque omne quod opti- mum effe cognofeit exfequendi, rêvera fapiens eft,
3 philofophabor, non à la li- extolli (p. 3, l. S), reperitur (ib., gne (/" édit.). Même remarque l. 21) et rapi {p. 4, l. 14). après hypocritae (ci-après, 1. 17),
�� �
