Aller au contenu

Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, VIII.djvu/328

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

298

��Principiorum Philosophle

��Î8I-282.

��CLXII. Cur tuec vis celerrimè ferro communicetur, fed diuturnitate tem- poris in eo confirme- tur*.

��CLXIIJ. Cur chalybs ad eam recipiendam aptior fit, quant vilius fer- rum*.

��CLXIV.

Cur major ei commu- nicetur à perfeâiore magnete quàm à mi- nus perfeâo'.

��CLXV.

Cur ipfa etiam terra vim ma gneticam fer- ro tribuat*.

��Et breviffimo tempore ifta vis ferro accedit, quia particulae ftriatae celerrimè per ipfum fluunt ; fed longâ morâ in eo confirmatur, quia quô diutius ra- mulorum extremitates in unam partem flexae manfe- runt, eô difficiliùs in contrariam refle&untur.

Et chalybs iftam vim majorem accipit quàm vilius ferrum, quia plures & perfe&iores habet meatus, par- ticulis ftriatis recipiendis idoneos. Eamque conftan- tiùs fervat, quia ramulorum in iis meatibus promi- nentium extremitates habet minus flexiles.

Et major ei communicatur à majore & perfeâiore magnete : tum quia particule ftriatœ, majori cum im- petu in ejus meatus irruentes, ramulorum in iis pro- minentium extremitates magis infleétunt ; tum etiam quia plures fimul eo ruentes, plures ejufmodi meatus fibi aperiunt. Notandum enim eft, plures effe taies meatus in chalybe, (qui fcilicet exfolis ferri ramentis confiât, quàm in magnete, in quo multum eft materiae lapides, cui ferri ramenta infixa funt; atque ideô, cùm paucœ tantùm particulae ftriatae ex magnete debili ferrum ingrediantur, non omnes ejus meatus aperiunt, fed paucos tantùm, & quidem illos, qui extremitatibus ramulorum quam-maximè flexilibus claudebantur.

Unde fit, ut etiam vile ferrum, in quo fcilicet iftae ramulorum extremitates funt valde flexiles, ab ipfâ Terra, magnete quidem maximo, fed admodùm de-

��10

��iS

��20

��25

��a. Propriété i3, p. 285, 1. 19.

b. Propriété 14, ibid., 1. 22. — Voir t. IV, p. 470.

c. Propriété i5, ibid., 1. 24.

d. Propriété 16, ibid., 1. 26.

�� �