Aller au contenu

Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, VIII.djvu/350

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

}20

��Principiorum Philosophle

��3oi-3oa.

��CXCVII. Mentent effe talis na- tures, ut à folo cor- poris motu varii J en- Jus in eâ poflint exci- tari.

��nervi à membris externis ad illud porriguntur, obftru- dae fint, hoc ipfo illorum membrorum fenfus etiam périt. Ac denique, ex eo quôd dolor aliquando fentia- tur tanquam in quibufdam membris, in quibus nulla tamen eft doloris cauffa, fed in aliis per quae tranfeunt nervi, qui ab illis ad cerebrum protenduntur. Quod ultimum innumeris experimentis oftendi poteft, fed unum hîc ponere fufficiet. Cùm puellae cuidam, raa- num gravi morbo affedam habenti, velarentur oculi quoties Chirurgus accedebat, ne curationis apparatu turbaretur, eique poft aliquot dies brachiurn ad cubi- tum ufque, ob gangraenam in eo ferpentem, fuiffet am- putatum, & panni in ejus locum ita fubftituti, ut eo fe privatam effe plané ignoraret, ipfa intérim varios dolores, nunc in uno | ejus manûs quae abfciffa erat digito, nunc in alio fe fentire querebatur : quod fané aliunde contingere non poterat, quàm ex eo quôd nervi, qui priùs ex cerebro ad manum defeendebant, tuneque in brachio juxta cubitum terminabantur, eo- dem modo ibi moverentur, ac priùs moveri debuiffent in manu, ad fenfum hujus vel illius digiti dolentis, animae in cerebro refidenti imprimendum.

Probatur deinde talem effe noftrae mentis naturam, ut ex eo folo quod quidam motus in corpore fiant, ad quaflibet cogitationes, nullam iftorum motuum ima- ginem referentes, poffit impelli; & fpeciatim ad illas confufas, quae fenfus, five fenfationes, dicuntur. Nam videmus verba, five ore prolata, five tantùm feripta, quaflibet in animis noftris cogitationes & comrao- tiones excitare. In eâdem chartâ, cum eodem calamo & atramento, fi tantùm calami extremitas certo modo

��10

��i5

��20

��25

��3o

�� �