quio, et qu’il fait ainsi parler en son idiome natal au XXVIe chant du Purgatoire :
Tan m’abellis vostre cortes deman
Qu’ieu non me puesc ni m’voil a vos cobrire.
Ieu sui Arnautz, que plor e vai cantan ;
Consiros vei la passada follor
E vei jauzen lo joi qu’esper denan ;
Aras vos prec, per aquella valor
Que us guida al som sens freich et sens calina,
Sovegna vos atenprar ma dolor.
« Tant me plaît votre courtoise demande que je ne puis ni ne veux me céler à vous.
« Je suis Arnauld qui pleure et vais chantant ; avec douleur je vois ma folie passée, et joyeux je vois le bien que j’espère obtenir plus tard; « Maintenant je vous prie, par cette vertu qui sans froid ni chaud vous guide au sommet, qu’il vous souvienne de donner adoucissement ma souffrance. »
« Pétrarque a son tour a dit au chapitre IV de son Triomphe d’Amour :
Fra tutti il primo Arnaldo Daniello
Gran maestro d’Amor : ch’a la sua terra
Anchor fa honor co’l suo dir novo e bello.