— 160 —
De greisdé a pe son er hloh, Hou mirén zo aleijet ; Er peur, ma ne reseu get-n’oh N’en devo miren erbet.
D’er gouyan, a pe goueh en erh, É oh gusket tuem mad ; Er peur lies a goueh hemb nerh, Sclasset èl un énevad ! En tan en hou huied a splan, Hou ty zo lan a duemder ; Ty er peur, hag é vehé clan, A zo ur hreuik dister.
D’er sul, pe yet d’en overen, Hui a husk hou treu braù; Hemb dilïorh, d ’er sul èl agen, Er peur a zo peur attaù. Én ilis memb, ô tra kalet! Eid omb èl eid oh kerclous, Peldoh en aulær forbannet, É omb avel tud kakous!
Keih peur, aveit clask ha dameu, Pé yès a zor de zor, Er vugalé doh ou mameu Bean a guh é rang er paorl ! Er hi, pe za un dén pinwik, Chomet don avel un oen, A harh, mar toslés un tamik, Avel inep d’ur fal zén.
D’er peur, oh ! péh un tarh-kalon, Trémennein ar en doar, Forhet a bep consolation Ha baïet ér glahar ! Oh ! péh ur vuhé ankinus A stleij-ean, bet é vé ! Er marw ken lmerw d’en dud eurus Er hav-ean lan a joé.
Er peur, en ær-zé ken eahus N’en dès ké de nitra ;