καὶ φανερὸν ἐγένετο ὠφελῆσαν, οὐ μέντοι [1]πᾶσί γε· ἀλλ’ ἦσάν τινες οὕτως ἔχοντες, ὡς [2]μὴ ὀλίγων σιτίων δύνασθαι [3]ἐπικρατέειν· ἀσθενεστέρου [4]δὲ δή τινος [5]οἱ τοιοίδε ἐδόκεον δέεσθαι, εὗρον [6]τὰ ῥοφήματα, μίξαντες ὀλίγα τῶν ἰσχυρῶν πολλῷ τῷ ὕδατι, καὶ [7]ἀφαιρεόμενοι τὸ ἰσχυρὸν τῇ κρήσει τε καὶ [8]ἑψήσει. [9]Ὁκόσοι δὲ μηδὲ τῶν ῥοφημάτων ἐδύναντο [10]ὑποκρατέειν, [11]ἀφεῖλον καὶ ταῦτα, καὶ ἀφίκοντο ἐς πόματα, καὶ [12]ταῦτα τῇσί τε [13]κρήσεσι καὶ τῷ πλήθεϊ διαφυλάσσοντες ὡς μετρίως [14]ἔχῃ, μήτε πλείω τῶν δεόντων μήτε ἀκρητέστερα προσφερόμενοι, μηδ’ ἐνδεέστερα.
6. Εὖ δὲ χρὴ [15]τοῦτο εἰδέναι, ὅτι τισὶ τὰ ῥοφήματα ἐν τῇσι [16]νούσοισιν οὐ ξυμφέρει, [17]ἀλλ’ ἄντικρυς, ὅταν [18]ταῦτα προσαὶρωνται, [19]παροξύνονται σφίσιν [20]οἵ τε πυρετοὶ καὶ τὰ ἀλγήματα· [21]καὶ δῆλον τὸ προσενεχθὲν τῇ μὲν [22]νούσῳ τροφή τε καὶ αὔξησις [23]γενόμενον, τῷ δὲ σώματι φθίσις τε καὶ ἀρρωστίη. [24]Ὁκόσοι δ’ ἂν τῶν ἀνθρώπων ἐν ταύτῃ τῇ διαθέσει [25]ἐόντες προσενέγκωνται ξηρὸν [26]σιτίον, ἢ μᾶζαν, ἢ ἄρτον, καὶ πάνυ [27]σμικρὸν, δεκαπλασίως ἂν μᾶλλον καὶ ἐπιφανέστερον κακωθεῖεν ἢ ῥοφέοντες, δι’ οὐδὲν ἄλλο ἢ διὰ
- ↑ γε post μέντοι 2253.
- ↑ μὴ, 2253. μήδ’ vulg. et al. codd. — ὁ λέγων pro ὀλ. 2141.
- ↑ ἐπικρατεῖν 2253.
- ↑ 2253. — δὲ om. vulg. et al. codd.
- ↑ 2253. ἐδόκεον οἱ τοιοῦτοι vulg. et al. codd. δεῖσθαι omnes.
- ↑ τὰ in 2253 ; om. in vulg. et al. codd. – ῥυφήματα 2253.
- ↑ ἀφαιρούμ. 2253, 2141. – κράσει omnes.
- ↑ καὶ τῇ 2255.
- ↑ ὅσοι 2253.
- ↑ ἐπικρατέειν 2253.
- ↑ ἀφεῖλαν 2143.
- ↑ αὐτὰ 2253. πλήθει omnes.
- ↑ 2253. χρήσεσι vulg. et al. codd. — τεχνήσεσι pro χρήσεσι 2145, 2255, 2142. κρήσεσι doit être préféré à χρήσεσι du texte vulgaire, attendu que la ligne suivante, qui est un développement de la pensée, explique ce que l’auteur entend par κρήσεσι et par πλήθεϊ ; et c’est ἀκρητέστερα et πλείω τῶν δεόντων. Or, il ne peut y avoir de doute sur le sens et l’orthographe d’ἀκρητέστερα.
- ↑ ἔχοι 2253.
- ↑ τ. εἰδ. ὅτ. τοῖσι τὰ ῥυφ. ἐν τῆσι (in marg. ἢ ἔν τισι) 2255. εἰδέναι τοῦτο οἷσι τὰ ῥοφ. ἐν τῇσι vulg. et al codd. On voit que j’ai adopté le texte de 2253, seulement j’ai changé τοίσι en τισὶ, chose permise à cause de l’iolacisme. Ce qui m’a décidé, c’est que la construction est moins facile (grammaticalement parlant), si l’on prend τοῦτο οἷσι. du texte vulgaire ; τοῦτο appelle naturellement ὅτι. Or, du moment que l’on admet ὅτι, il faut changer τοίσι en τισὶ.
- ↑ νόσοισιν 2141. συμφέρει 2253.
- ↑ ἀλλὰ φανερῶς 2255. On trouve dans Hésychius φανερώς comme explication de άντικρυς ; on peut croire de là que φανεοώς de 2255 est une glose introduite dans le texte à la place de ἄντικρυς. Mais on pourrait aussi bien admettre que des éditeurs (et Galien nous apprend que quelques-uns l’ont fait) ont substitué, par système, un mot moins connu (ἄντικρυς) à un mot plus connu (φανερώς), un archaïsme à une locution plus vulgaire. Dans le doute, j’ai gardé la leçon ordinaire.
- ↑ 2253. τοῦτο ποιήσωσι vulg. et al. codd. — Quelle est la véritable leçon entre ces variantes, qui donnent toutes deux le même sens ? je pense que c’est celle de 2253 qui est la préférable. Un copiste aura trouvé, au-dessus de προσαίρωνται, une glose telle que ποιήσωσι, ou peut-être ποτίσωσι, et il l’aura substituée à la locution primitive. Les exemples de ces substitutions sont très communs.
- ↑ παρωξύνονται 2141.
- ↑ αὐτοῖσιν post σφίσιν 2253.
- ↑ καὶ δὴ τοῦτο τὸ ποος. 2253. C’est aussi une bonne leçon.
- ↑ Sic 2233. μὲν οὖν νούσω 2145, 2140, 2255, 2141, 2142, 2144. — νόσῳ 2141. — οὖν me semble, dans les manuscrits qui ont cette particule, provenir d’une lecture vicieuse de νεύσω ; j’ai déjà fait une remarque semblable pour un οὖν intercalé, à tort, devant οὔνομα.
- ↑ γινόμενον 2253.
- ↑ ὅσοι δὲ pro ὁκ. δ’ ἂν 2253.
- ↑ ὄντες 2253. προσενέγκονται 2141.
- ↑ τι σιτ. 2255, 2145, 2142.
- ↑ μικρὸν 2255.
