στερος μϊν δ σίτος, άναλίσκειν δΙ ού ’ δύναται* οσα αριστιζομίνος * 7Γρ(ίτερον Ιδείπνεε • ταύτα δέ αυτά μετά στροφού ^ τε και ψόφου καταβαίνοντα ’ ςυγκαίει την κοιλίην, ουσκοιτεουσί τε και "^ ενυττνιάζονται τεταραγμένα 7 και θορυβ(όδεα • πολλοισι ck και * τουτε’ο^ν αυτή αρχή νούσου εγένετο.
11. Σκεψασθαι δέ χρή δια ^ τίνας προφάσιας αυτέοισι ταΰτα ξυνεβη• τω μεν, οΤμαι, μεμαθηκότι μονοσιτε’ειν, οτι ουκ άνέμεινε τον χρόνον τον ίκανον μέχρις " αύτέου ή κοιλιη των τγ) " προτεραίτ) προσενηνεγμενιον " σιτίων άπολαύσν) τελέο^ς, κα επικράτηση, και λαπαχθη τε και ήσυχάστ), αλλ’ '* επιζε’ουσάν τέ και Ιζυμοιμένην καινά Ιπεσηνεγκατο • αί δι τοιαυται κοιλίαι πολλω τε βραδύτερον ττε’σσουσι, και πλεονος δέονται άναπαύσιο’ς τε και ήσυχίης. Ό δε μεμαΟηκώς άριστιζεσθαι, ’^Οτι ουκ, επειδή τάχιστα εδεηθη ’7 τροφής το σώμα, και τα πρότερα κατανάλοιτο, και ουκ ειχεν οδυεμ.ίην άπόλαυσιν, ’* εύθε’ο^ς αύτεω παρεγένετο καινή τροφή, φθίνει ’^ δή και ξυντήκεται ύπο λιμοϋ. Πάντα γαρ, α λέγω πάσ^τειν τον τοιούτον άνθρωπον, λιμίο ανατίΟημι. Φημι δέ και τους άλλους ανθρώπους απαντάς, οι τίνες αν ^° υγιαίνοντες άσιτοι *’ δύο ή τρεις ήμε’ρας γενωνται, ταύτα πείσεσΟαι οία περί τοίν άναρίστοίν γενομενοιν ειρηκα.
1 2255. δυνατός vulg. et al. codd. δυνατός rv pro δύναται cod. S. ap. Focs. — * 22S3.cpro Gcavulg.et al.codd. — ’5 anle -so’tsîov vulg.etal. codd. •, nou habent 2253, 2140. iSii-’in oinnes. Cette phrase est une restauration complète due au manuscrit 2253. Le texte de tous les autre»• manuscrits est incomplet et à peine intelligible ; incomplet, car Pexistence de la particule oi, qu’ils ont après άναλίσκειν, suppose un membre de phrase antécédent qui leur manque ; à peine intelligible, car la présence de cette particule ne permet pas de construire la phrase. Aussi la plupart des traducteurs, et Foes eutr’autres, s’y sont-ils trompés. On pourrait, à la rigueur, entendre le texte vulgaire en traduisant i άριστιζοίΛενος, que donne ce texte, par : celui qui a l’habitude de faire un repas du malin. Mais, sans aucun effort, tout est devenu clair parle manuscrit 22 53, qui a restitué un membre entier de phrase, omis par les copistes. — * tô wn. 22 53. — ’ συγκαίϊΐ 2255. συγκαίει 2144, sed correctum. συγ^λείε•. vulg. et al. codd.-eoy/caisi m’a paru, médicalement parlant, plus d’accord que σ^γκλειει, avec les causes et la nature du malaise que décrit ici iiippocrate. —.^ ενύπνια ζουσι 2253. — 7 τί καΐ θορυβώδη 2253. — ’ τούτων 2253. — 9 τίνα αΐτίαν «ύτΰτιν 2233. — ’" y.-nu.v.-ivi 2253. — "’ αύτοϋ 2253. — 12 protera 2141.— 13 σιτ. om. 2U5.άττολοση 2233, 2 1 43, 2U2.ά-ολύστ, 2141, 2144. άτΓολλύσνι 2143. — • ’* έπεί ζϊ’ίυσαν cod. S. ap. Foes. έπΙ ζέου σαν Zving. ad marg. επείσ-ίνεγ^ατο omnes. — ’^ 2141, 2144. -αναπαύσεως 22 33, 2 140, 2233, 2143, 2143, 2142.άνασπχσ-.ο ; vulg.Évidemment άνατταύσ’.ο ; est le mot nécessaire. Il est donné par presque tous les manuscrits. — JtîTt 22 33.eux om. 22 33, 2143, 2142. — ’7 τι ; σ. τρ. 2233. -ίύ^ευ.ίαν omnes. — ’^ ci/, ευ. αύτω ττιοσε-^-ίνετο 2233 -Différences entre le texte de 22 33 et le texte vulgaire, qui indiquent deux éditions différentes. — ’9 2233.S’a vulg. et al. codd. τε cod. S. apud Foesium. ^ή est nécessaire ; ίε ou Te rendrait impossible la construction de cette phrase longue et suspendue, mais très régulière. συντ/’κεται omnei. — ^° ύγ. 2233 ; om. in vulg. et al. codd. — ’" Sùo τ,υ.. r Τ3. 2233. Br, 2233. — 22 di T.c’a i22S3. – άιίστων 2140, 2145. – γινοαε’νων 2253.
