καντες ὠφέλησαν, ἢ τἀναντία ; οιμαι γαρ εγωγε πολλήν ’ οπορίην ΙρωτηΟεντι παρασ/εΐν • δ ’ γαρ τον αρτον ^ σκευάζων των rupGv το Οεραον, η το ψυχρον, η το ςηρον, η το υγρον < άφειλατο ; ’ ςυτος γαρ * καΐ πυρι και ΰοατι δίοοται, και 7 πολλοΐσιν εϊργασται, ών έ’καστον • ιδίην δυνααιν και φύσιν ε/ν., 9 και τα [χέν των υπαρ•/όντο)ν άπο• βε’βληκεν, αλλοισι "’ οέ κε’κρηται και αε’αικται.
14. Οίδα μεν γαρ και τάδε δηπου, οτι οιαφε’ρει " ες το σώαα του άνθρώτΓου καθαρός άρτος η " ςυγκοι^ιστος, η άπτίστϋ)ν ττυρών η επτισιχένων, η ποΜω ΰδατι ’^ πεφυρηι/,ενος, η ολίγω, ισχυρώς ’* πεφυρηίΑενος η αφόρητος, ν) εςοπτος, τη ενωιχος, άλλα τε προς τουτέοισι (Λυρία• ώς δ’ αυτως και περί,αάζης• και αί δυνάΐΑΐες ’^ μεγάλαι τε εκάστου, και ουδέν ή ’7 έτέρη τη έτέρη εοικυϊα. ’* "Οστις δέ ταϋτα ’9 ουκ επε’σκεττται, η σκεπτο’μενος ουκ οίδε, πώς αν *" τι οΟτος οΰναιτο των κατά τον άνθρωπον παθημάτοιν ειδέναι ; ύπο γαρ Ινος εκάστου " τουτεων πάσ/ει τε και έτεροιουται ^* δ άνθροιπος η τοΐον γ| τοΐον • και δι^ *’ τουτέο^ν πας δ Ιίΐίος και υγιαίνοντι, και εκ ** νουσου άνατρεφοαενω, και κάανοντι. Ουκ αν ουν έτερα *** τουτεων "/ρησιμιότερα, ούδ’ αναγκαιότερα ^" εη ε’ιδεναι δηπου. ^* "Ωστε καλώς και λογισμώ προσηκοντι ζητησαντες προς την του άνθροίπου φυσιν ευρον αυτά οι πρώτοι ευρόντες, ’9 κα ωηΟησαν ’° άςίην την τε’/νην θεώ
1 άπορίαν 2253. τω ερωθΐ’ντι 2253, 2145, 2142. — 2 γα : om. 2140, 2U3, 2141, 2142, 2143, 2144, — ’ τταρασ/.ευάζων 2233. * 2233. άφείλετο Tulg. et al. codd. Après άφείλετι, les éditions mettent un point, et Foes traduit comme si la phrase était affirmative : un point d'interrogation me semble nécessaire ; si la phrase était affirmative, il η ’y aurait pas la particule disjonctive{{ r,. Hippocrate demande si la préparation du pain a enlevé au froment le froid, ou le chaud, ou le sec, ou l’humide ? — ’ Sic cod. S, ap. Foes.-î vulg. étal, codd, ό’τι γα ; in marg. quorumdam exemp. ap. Mackium, — ^ καΐ om. 2233. SiSc’jrv. 2253.οί’^Ότα’. cod, S. ap. Foes. — " πο^λάσιν cÎ>J.c :<p.’i 2233, 2143, 2141, 2143, 2142,i’/lv.Gi m/lv.a’.-t 2140. ά)λ«ς πολλοΤτ’.ντργασται 2235, — * ι5ί*ν2235, — ^ri υ.ένγάρ pro κ. T. α. 2233. — ’°8ï om. 2233. /.i/rr-xi τι 2233, αε’αντ,ταί pro ti.iμικτ*’. Aid, — "2253, εις vulg, et al, codd, — " συγ/.οαιστο’ς omnes. r, TOI ρυπαρο ; Imp, Sarab. apud Mackium. C’est sans doute une glose tirée du Glossaire de Galien où le mot ρυτταρο ; entre dans l’explication du mot συγκοι/αστο’ς, — Ιίεφυ, r, ίλ. la. om. in vulg. et al. codd. ; habel 2233.-Di •» lacunes de ce genre sont très fréquentes dans les manuscrits ; ce qui les cause, c'est la répétition rapprochée d’un mot. Le copiste a sauté d’un -êçjf r.aî’vc ; à l’autre. — ’^77εφυραα=’νος, άφύρατίς 2)41. — τούτοι^ 2235. — ’^ ^έ ante αεγ. in vulg. et al. codd. ; non habet 2253. — ’^ έτερα τί έ -c fa 2233. — ’^ τί ; pro ίστι ; 2140, 2141, 2143, 2142, 2235, 2143, 2144. τί pro όστι ; cod. S. ap. Foes.τίς sine c^s Iinp. Samb. ap. Mackiura. — ’9 Sic 2233. ό’σ. Sï ταΰτα αγι σκειττοαενος ούκ ùlL• u^. et al, codd.Le texte vulgaire, comparé au texte de 2233, présente une lacune, qu’on n’aurait pu soupçonner, car le sens est clair, mais dont la restitution me semble heureuse pour la régularité et la marche de la phrase. — ’" έτι pro Ti ; τι additum post ^ύναιτο. κατ’ άνΘ. 2233.πώς ^’άν cod. S. ap. Foes — ^’ τούτων 2233. • — ^^ 6, quod deest in vulg., habelur ia omnibus codd.ώνθρωπος 2141 aliâ manu, et Aid. pag. 4. — ^^ τούτων 2233. — ^^ 2233. νόσου vulg. et al. codd. άναστρεοο^ενω cod. S. ap. Focs. • — ^’ c’j/.o’jv pro ούκ αν ούν 2255. — ^’^ τούτων 2255. ώ8ί 2253. — -l ih 2235. — ’« ώς ίε 2253, 2143, 2143, 2i4l, 2142, 2140. — ^9/,αί om. 2145, 2144, 2140, 2 Ι 42, 2 1 45, 2233. — ’" άίίχν 2253.-ccOîîva•. 2li•.’, 2Ι’<5, 2145, 2141, 2144.
