εὐρέος 1 ἐς στενώτερον εστενω[Λέναι προς τούτο τετε/νεαται, Tcpoç το ελκειν ^ άπο της σαρκός και επισπασθαι, άλλα τε πολλά τοιουτότροπα. ’ Των ο εσο) του ανθρώπου φύσις και c/^aa * τοιούτον • κύστις τε και κεφαλή, και υστε’ρα ^γυναιξί• και φανερως ταϋτα [χάλιστα έλκει, κα πληρεά εστίν "^ επάκτου υγρο’τητος αιεί. Τά oh κοίλα και ^ εκπεττΐαμενα επιρρυείσαν μεν * αν ύγρότητα μάλιστα δε’ςαιτο πάντων, επισπάσαιτο ^ δ’αν ούχ δμοίως. Τα δε γε ’" στερεά και στρογγυλά ουτ’ " αν επισπάσαιτο ουτ’ αν ’^ επιρρυείσαν δέςαιτο* ’^περιολισοάνοι τε γαρ ’•'αν, και ουκ εχοι εδρην εφ’ ής μένοι. Τα δε σπογγοειδε’α τε και ’^ αραιά, οίον σπλήν, ’^ πλευμο)ν και μαζοι :, ’^ προσκαΟεζομενα μάλιστα ^^ άναπίοι και σκληρυνΟείη και αύςηθειτ,, υγρότητος ’^ προσγενομενης, ’" ταΰτα μάλιστα. "’ Ου γαρ αν εν
1 εις omnes. τε/νεαται vulg, et quid. οοάίΐ.-τετεχνγ,με’ναι 2255.τεχνέεται 2253. τε/νίεται 2145. τεχνίαται 2142. Quoiqu’aucun manuscrit ne donne τετεχνε’αται, je pense que c’est ainsi qu’il faut lire. C’est la forme ionienne de la 3« personne du pluriel du parfait passif. Le redoublement τε aura été omis pai les copistes à cause du voisinage de la syllabe tc de τοΰτο ; et en place de cette forme ionienne, 22 33 aura, comme il le fait souvent, mis la forme commune τετεχν/,μέναι εισί. — ^ έκ 2255.επισπ άσασθαι 2253. — ’ τών ίέ έσω φύσει τοϋ άνορώττου σχ,ημα τοιούτων 2253. — * τοιούτων 2142. — * ρναιξίν 2255. — " Èr’ αύτοΰ 2142, 2143, 2141, 2255, 214*. — 7 Ιττεκτετααε’να 2253. έπεισρυίίσαν 2253. έ-ιρουείσα ; 2141, 2142, 2145,2143, 2253, 2144. — ^ œi cm. 2255. ΰγροτητας 2142, 2141, 2143, 2143, 2140, 2144. ^εςαιντο 2233. — 9 αν om. 21 43. — ’ο στεραιά 2253. — " ε-εσττάσατο 2142, 2253, 2145, 2141, 2144, 2145. έπισττάσατο 2140. — ’* έπεισρυεΐσαν 2234. έίέξατο 2142, 2145, 2255, 2143, 2141, 2144.^ — ’^ περιολισθάνοιτο pro πε τε 2145. όλισθον Heurn. — "* αν om. 2235.ν/ ν. 2140, 2143, 2142, 2141, 2144. με’νοι 2253. υ.ε’ν£ΐ vulg. μενεϊ Lind.βάσιν sup. â’Îprjv gloss. 2141. — ’* στεραιά 2253. — ’^τε καιττ/. 22 53.και πν. 2141, 21 42, 2143, 2144. 77vεύ.τ^llg. — 777ροκαθ. 2145, 2140,2145, 2141, 2142, 2144.^ — ’«άναττίίκα ! σκλτ,ρυνθΐ 2143, 2141, 2143, 2142, 2233, 2140, 2144.άνα-ίνοι 2253.σκλ. αν κ. 2255. — ’ί• προσγιν. al. man. 2144. — *° ταύτ/ ; 2143. τούτοις Mercur, in marg. post μάλιστα addit Vander Linden ό ττ/εύαων. Cette addition a été faite par Vander Linden, sans doute à l’exemple de Comarius, qui, dans sa traduction, ajoute le poumon. Nul manuscrit ne donne cette addition. — ^’ Le texte est ici très altéré, et il est difficile de le restaurer avec sûreté. Les éditions et les imprimés varient beaucoup dans ce passage. Voici les diverses leçons : Foes a : Où γαρ αν τ,ν έν κοιλίτ ; εντίτο ύγρον, 5ζω τε ττερυ’χει αύτϊ’γί χ zciÂir το ΰγρον ; ce qui est inintelligible ; la traduction de Foes ne l’est pas moins : Neque enira si, in ventricule huraor iasit, eumque foris contineat et singulis diebus evacuatur. L’édition d’Aide est tout-à-fait semblable, si ce n’est qu’il y a une virgule après ττεριε’/ει ; quelques manuscrits ont un point. Les manuscrits 2144, 2235, 2145, 2142, 2141, ont : Ou γαρ αν r,v έν κο’.λίη έν f, το ύγρον έςω τε περιέχει αύτε’ϊΐ τ, x.où.m έν ή το ύγρο’ν. Les manuscrits 21 43 et 21 40 y sont conformes, si ce n’est que le premier n’a pas τε, et que le second a τα au lieu de τε. Ces diverses leçons ne peuvent non plus se comprendre. L’exemplaire de Severinus, que Foes cite dans ses variantes, avait : Ού γαρ αν rv i /Μλίτ, εν τ, τό ύγρον ἔξω
