ρησιν δέ μή ποιεύμενα θεραά εστίν εν τη κοιλίη. Τούτων οσα πλη-ι
σμονήν ΤΓΟίέει, μάλιστα φλεγματώδεά εστίν à δε πλεΤστα προσφερό —f
μένα, ου ποιέει πλησμονήν, διαχωρητικά.
46. * Ιητριχ.ή δη μοι δοκε’ει ηδη άνευρησθαι ολη, ήτις ούτως ε/^ει, ήτις διδάσκει έκαστα και τά εθεα και τους καιρούς.’^Ος γαρ οΰτως ιητρικήν επίσταται, ελάχιστα την τύχην επιμένει, άλλα και άνευ τύχης καΐ ζυν τύχη εύποιηθείη αν. ^Βέβηκε γαρ ιητρική πάσα, και ^ φαίνεται των σοφισμάτων τα κάλλιστα εν αύτη συγκείμενα ελάχιστα τύχης δεΐσθαι* ή γαρ τύχη ^αύτοκρατής καΐ ουκ άρχεται, ούδ’έττ’ εύχη εστίν *αύτήν ελοεΤν ή δ’επιστήμη άρχεται τε και εύτυχηί εστίν, δπο’ταν βούληται δ επισταμένος ^χρησθαι. "Επειτα τί καΐ δεΐται ιητρική τύχης ; ει μεν γαρ εστί των νοσημάτων φάρμακα ^σαφί) ; οΤμαι, ουκ επιμένει την τύχην τοι φάρμακα υγια ποιησαι τα νοσήματα, ει πέρ εστί τα φάρμακα* ει δέ συν τη τύχη διδο’ναι ώφελέεΐ ; ουδέν μάλλον τα φάρμακα ^^ και τα μή φάρμακα σύν γε τη τύχγ υγια ποιέουσι προσφερο’μενα τοϊσι νοσήμασιν. "Οστις δέ την τύχην ίΐ ιητρικής η εξ άλλου τίνος Ιςελάσει, φάμενος ου τους καλώς τ πρηγμα επισταμένους ^χρησθαι τύχη, το υπεναντίον δοκέει μοι γινώσκειν εμοί γαρ δοκέουσι μουνοι και Ιπιτυγχάνειν και άτυχεΤν ο’ καλώς τι καΐ κακώς πρηξαι επισταμένοι* Ιπιτυγχάνειν τε γαρ τοΰτ εστί το καλώς ποιεειν, τούτο δε οι επισταμένοι ποιέουσιν άτυχεΐν Βϊ τοΰτ’εστίν, 6 ην τις μη Ιπίστηται, τοΰτο μη καλώς*® ποιέει• άμαθήι δέ Ιών, πώς αν ^^επιτύχοι ; ει γάρ τι και επιτύχοι, ουκ αν άξίως λο*’Ιατρική C.-J’ai conservé ΙΟεα ; mais il me paraît douteux que ce sol la véritable leçon. Je suis porté à croire qu’il y faut substituer ειδεα, mo que les copistes confondent avec εθεα, et qui est souvent employé dans ο traité et ailleurs. Εΐδεα, espèces, est une expression plus générale qu< Ιοεα, et, pour ceja, coi^venant mieux ici à côté de καιρούς. — ^Zwingç propose de lire εστηκε ; mais cela est tout à fait inutile. Au parfait, βε βηκα signifie : je me tiens ferme, je suis solidement établi. Ευ βεβηκυΰ τυρανν ΐς, dans Hérodote : puissance solidement établie. Il faut donc gar der ici βέβηκε. — ^αύτρκρατής [έστι] Lind.r — ^αύτή C. —δέ Ε, — ^χρ^ε σθαι Lind. —γαρ C, Lind., Mack. —γαρ om. vulg. — ^σαφή, ούκ έπιμε’νε τήν τύχην οΐμαι [δέ] τα φάρμακα ύγια Lind. —II n’y a aucune nécesslt’ de modifier le texte, comme a fait Linden. —’τη om. C. — ^εΐ C, Α.ά
— ^χρέεσθαι Lind. —’"ποιέν] vulg. —Il faut l’indicatif. D’ailleurs cette cor rection est une pure affaire d’iotacisme et qu’on peut se permettre mém’ sans manuscrits. — " επιτύχοι Μ3ΰ1ί.^έπιτύχοιεν vulg.— Cette correction ββ évidente. Elle appartient à Mack.
