Page:La Chanson de la croisade contre les Albigeois, 1875, tome 1.djvu/108

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
96
[1211]
croisade contre les albigeois.

XCIV.[1]

Li Frances de Paris e cels de vas Campanha
Vengon a Castel nou rengat per mei la planha,
2075Mas lo coms sel de Fois ab tota sa companha
(p. 53)Lor es e mei la via e li roter d’Espanha,
Que no les prezan pas per forsa una castanha ;
Ans dizon entre lor : « Baros, us non remanha
« Que no sian aucis aicela gens estranha,
2080« Si que n’aian paor en Fransa e en Alamanha,
« En Peitau e en Anjau e per tota Bretanha,
« E la sus en Proensa tro als ports d’Alamanha,
« C’aisis castiaran. »

XCV.[2]

Can mosenher Bochartz e cel que ab lui van
2085Venon al Castel nou, don se moc un alban
Que venc de vas senestre sai a la destra man
E anec tant can poc encontra sus volan.
Donc dits Martis Algais : « Sira, per sant Joan !
« Coment que lo plaitz prenga nos sirem sobiran,
2090« E retendretz lo camp e cels c’ab vos seran.
« Mot i perdretz avan e i receubretz gran dan.
— A bonaür ! » dig el, « tot no o pretz .I. gan :
« Sol quel camp levem nos, e aicels que morran,

    M. G. Paris propose pour ce vers et pour le précédent une correction qui s’éloigne trop du texte (Hist. poétique de Charlemagne, p. 232). Il vaut mieux admettre que l’auteur ne se rappelait qu’imparfaitement. la légende à laquelle il fait allusion.

  1. — 2075. lo, ms. la. — 2082. d’A., ms. en A.
  2. — 2092. Mieux vaudrait tot o no p.