Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
PARSIFAL | ||
En 1897. | ||
(Huit représentations, dont la dernière — 19 août — était la 100e) | ||
______ | ||
Chefs d’orchestre : | Félix Mottl. | |
Anton Seidl. | ||
Chef des chœurs : | Julius Kniese. | |
Répétiteurs et musiciens-assistants sur la scène : |
Franz Beidler. | |
Siegm. von Hausegger. | ||
Willibald Kähler. | ||
Oscar Merz. | ||
Carl Pohlig. | ||
Heinrich Porges. | ||
Paul Radig. | ||
Édouard Risler. | ||
Paul Schumann. | ||
Amfortas. | Rudolf von Milde. | |
Carl Perron[1]. | ||
Anton von Rooy. | ||
Titurel. | Wilhelm Fenten. | |
Gurnemanz. | Carl Grengg. | |
Ernst Wachter. | ||
Parsifal. | Ernest van Dyck. | |
Wilhelm Grüning. | ||
Klingsor. | Fritz Plank. | |
1er Chevalier. | Wolfg. Ankenbrank. | |
2me Chevalier. | Max Bucksath. | |
3me Écuyer. | Heinrich Scheuten. | |
4me Écuyer. | Franz Froneck. | |
Mesdames | ||
1er Écuyer. | Luise Mulder. | |
2me Écuyer. | Luise Höfer. |
- ↑ Perron seul a été appelé à tenir le rôle pendant les huit représentations.