Ot li taissons. I fu Grimbiers
Cousins Renart, et Malapiers
Ses fius. Bruns li ours et Bruniaus
Fius Bruns ki moult par estoit biaus.
Si i fu Bricemers li ciers
Ki fu vistes, sages, apiers,
Et li Archeprestres Timers
Li asnes ki n’estoit avers
Ne escars de paistre cardons.
Bauduinz i fu et Fromons,
Fil Timer erent et jumiel.
Cascuns ot sour son cief capiel
De cardons à toutes les flours
Qu’il les amoient par amours.
Si i fu li chevaus Moriaus
Et Ferrans li ronchis ki biaus
Estoit, et Bauchens li sainglers ;
Li pourciaus i fu Wanemers
Et Dant Froibiers li crikillons
Et Espinars li irechons.
Li escuireus i fu Boskés,
Si i fu Pounés li fuirés.
Tybers li cas, ses fius Raous
Et uns siens autres fius Mirous.
Tardius i fu li limeçons,
Si i fu Belins li moutons,
Biernars ses fius et Cornuiaus
Cascuns ert jouenes damoisiaus.
Page:Le Roman du Renart, 1826, tome 4.djvu/139
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2a/Le_Roman_du_Renart%2C_1826%2C_tome_4.djvu/page139-1024px-Le_Roman_du_Renart%2C_1826%2C_tome_4.djvu.jpg)