234 @dbatb au åltibnig.
H. Non puto tamenw) Iapidibus ex. gr. esse melius quod existunt, sed nobis oh eorum usum. Feles existereipsis felihus apud Cartesianos indifferens esse debet, nobis id est melius ; at muribus, ’si boni maliqueeàpaees fingamus, pejus. Cervos existere ipsis indifferens apud vos, dominis melius, rustieis pejus, quam si non existèrent. Videtur ergo existentia non esse per sémelior non-existenstia.
llerum rô bonum et melius sumis in alio sensu, quam ego, rempe pro eo, quod alteri bonum est, seu melius. Qua in re Tibi plane non répugno. At omnes Metaphysici voeabulum boni, quando omne ens bonum esse dicèrent, in sensu à Tuo longe diversissimo, et eo quidem, quem saepius dixi, adhibent. Quod eoneludis, existentiam non esse per se meliorem non-existentia, hoc ex praemissislinferri non posse arbitrer, sed illud solum : ergo videtur uni rei saepe melius esse, aliam rem, a qua domno et incommodo affieitur, non existere, quam existereïa), quemadmodum rusticis seilieet melius esset, eervos non existere, quam existere. Quod nemo negat. Eadem ratio est ceterorum exemplorum. Et eogita, amabo, quam ratio Tua id, quod vis, plane non eoneludat. Quia enim muribus malum est, feles exislere, et rustieis eervos, inde inferri posse putas : ergo existentia per se melior est non-existentia. Quare ergo non cadem ratione ex eo, quod hominibus feles existere bonum est, et Dominis eervos, contrarium infers : Ergo existentia per se melior est non-existentia ? Nam si unum sequitur, sequitur et alterumw).
Atque ita satis superque jam explieutum esse arbitrer, an et qua ratione existentia sit perfectio. Venio ad alterum, visurus, Utrum ons perfeetissimum implieet contradietionem ? Argumentum meum, quo probavi eus perfeetissimum eoutradietionem
22“) Haee addidi ut ostenderem existentiam bonum aliquod esse tantum cogitanti.
23) Per se meliorem intelligo, id est, per se cum ratione optabiliorem ; non video autem, quomodo lapidi optabilis sit existentia. 24) Ralioeinatio mea petita fuit ex natura optabilitatis ; optabilem auœm existentiam suam alteramque esse non nisi intelligenti, et modo majoribus malis non compensetur. Cessante autem eompensatione, et posilo statu indifferenti, optabilius erit intelligenti existere, quam non existere, sed non lapidi : Ergo existentia per se non est res oplabilis, sed ejus sensusf
