DESCRIPTION DE PARIS Paeoniae Duretus honor, Guillonius ille^ Atque Salinacus^ vivunt, audire voluptas Quos mihi summa fuit, rébus verbisque potentes. Sed jam tempus ad est, siccos quo Sinus ardens Urit a^ros, cathedraeque silent, musaeque quiescunt. At non uUa quies nobis, sed adiré Britanos, Oceanî bibulas ultra reiluentis arenas, Jam placet ; interea populosa Lutetia, multum Gara vale, brève tempus erit tua quando revisam Limina, si cursum superi reditumque secundent. Egressis urbem, primo pulcherrima sese Planicies nobts offert, quam Sequana gyris Dissecat, ut serpens sese sursum atque deorsum lavolvens, hos et moatem trajecimus altum, Unde procul sylvae et saltus spectantur amœni, Ostentatque humiles ibi villa Argentea turres, Vestis ubi Christi, si fas est credere pagi Sacrificis, capsae per vitrum, inclusa videtur. Hanc, sumpta mercede, mihi sociisque sacerdos Dum monstrat, certis verbis et ritibus utens, Procubuit prius, hanc panni reverenter adorans Particulam. Pons hinc Isarae sup’eratus, ad illum Sunt Nordmannorum et Francae confinia gentis. Hospitis hic et equos macros, et ephippia duro Ex ligno fabricata, amplo conduximus aère. Et miserandi équités multa de nocte profecti, Luce sequenti, aegre conclusam montibus urbem Rothomagum assequimur, céleri qua Sequana cursu A Huit Aulercos veteres fluvialibus undis Oceani subiturus aquas fluctusque marinos. Praesulis hic sedes summi est interque senatus Septem illos célèbres Gallis, non inâmus, ipsi Parlamenta vocant, cunctas decidere causas, Praeses ubi proceresque soient, legumque periti, Quorum ubi consueto dicta est sententia ritu, Appellare licet nulli, lis clauditur omnis. Templa ibi lustrantes olim pulcherrima divum 1. Al, ipse. 2. Al. Molinaeus. PÉéSi AtWOLD
