Page:Parépou - Atipa, 1885.djvu/139

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

oune pied bois, qui couvri qué sapajou. Atipa coumencé roumassé grainne bois la, ca mangé.

— To ca mangé grainne bois, to pas connaîte conça, dit Couillè. Est-ce to savé, si ça poas poéson ?

— Enwa, compè ! réponne Atipa ; d’abò to wai macaque ca mangé li, li bon. Sapajou, a pas pitit lode macaque ?

Kou Atipa fronmein so bouche conça, oune paque sauté plipe ! encò moceau, li té passé landans jamme Couillè. Anvant li gain danbois, òte bò chimin, Couillè prend so fisi, tow ! chia ! Ou wa dit li té baille paque la, oune pied di pli.

— Compè, dit Atipa, qué foutant, si ça conça to ca tiré, nous qué rentré Cayenne cahudé.

Lò yé rivé, bò di Lanmiranne, yé wai oune mangnè calbet landans savanne la.

— Si nous té ca baille, oune coup, ici la, doumandé Couillè ? en nous wai, anvant, si li gain moune, landans calbet la.

Yé trouvé, la calbet la, oune vié nègue yé c’appelé Coumba. Li quélingue tout dichiré là-sous li, semblé oune nègue maron.

— Pou qui ça, doumandé Atipa, ou vini rété ici la, ou, onne so, conça ?