~ :)’ ,J’F "`i aÿC~~t~r~.4.~`" ~I y` nn. t~ r , `t `~" nye
’8.
<~ e7fL
’i
"<
̃ I
C
i
j
D
E
̃ fi
c "I>I~Y7’ ’1, "¡,, ’ ?’l’T ; t~· k,
MMN^-€fcMPiNltf&ttNHhi«MHBÎItti • àwaâik <l-l^£-& -*»- .«V.JL.. >̃ *« niti^iiktiiliiZS’iiî^Éi» It’
••*» |"«"WPWiW»WimwpnHBB BTOUUMW6. m wMfcCWtNHrflMNHNMMiHI^HH ^^•Sr^r *w«j^ iwpmmii ̃moi nxmmMvm pnammmmwÊlnÊtswtÊÊÊSÊm "fJ~H~8~~ J)(M~~ ttt~MMttâMt ’<tMH~3M<N<t’t)tM~Mt~t !M& ,ai" "I-
SES* .s Jî&r » %«»*^ ,T«ta4^É*ift»
porit» e«, non mode froment» fa agrh matura non erant, aed ne paboB irfftiiMii iM imgm Mpû atipMt«Ut. S» atiteA faumsnto qt»od fluroine Arare navibw *1^& y.|fty»e^ nAiù. uti potetmt, yi^ Her ab Antre >ïfehrfdi «rerfar^ ,7q5£ <Méob«** ooleiMt. Die» «t dte docer© A£doivconfem éomportari *de«ft, «tili ; tM*6-&atâm dud inteDexit.rtdiein instar*, quofcw frume»»um mifitihw |MIM oporteret ; conrooitb eorum prinei{Mibus quorum tragnam copuim ià atftri» VA». bat in his Divitiaco et Lbco, <pù summo raagistrttB pneertt (quem (*) VergofaretaMi appeHant ^Edd qiri crnrtur annuus, «t vit» nedbqùe in suos laibet potestatem) gr». ir**er *».•««•̃ qoàd quum nequ« «roi, neque ex agri» atani posset, twn ntcemmi* •«npore tun propinquis hostibtu, ab iis non subtevettu* prteaertim qtiuni magna et patte eorum preetbus addâctos beihtm susceperit niulttS etiam graviùs qubrf «t de», titotus, queritur.
XVII. Tum demam Lùms oratione Caesaris adduotus qwod anteà tarucrat proponit esae nonnullos, quorum auctoritas apudplebem plurimùni valeat, quiprivati ph» possint, quàm ipsi magistratu» hos seditiosaatque improba oratione multitudmeÉi deterrere ne frumentum conférant quod pranttare dieant si jam prinoipatum GalIwe obtintre non poamnt, GaUoomi quàm Roinaroruni imperia perfenre ; n«que dubitare debeant quin, si Helvettm superaverint Romani, unà mm reltqna Gallia j’Eduis Ubertatem sint erepturi ah iisdem nostra consilia qiucque in castra gfrantiir, hostibus enunciari ho» a se coërveri non posse (piin etiam quod. n«vssariô rem Cassari eminciarit, intell%ere sese. quanto id eu m perieulo fiivrit et oh eam t-atLsam, quàm din potuerit tacuisse.
XVin. Osarhac oratione Lisci Dumnori^em Hivitiaei fiatrem deaignari nentiebat sed quô»l pluribus pnesendbus eas res jaetari nolelwt, eeleriter eoiieiliunidiniittit ; IJ*eum retinet ; quaerit ex solo ea quae in conventu dixerat dieit lifuriùs atque audaeiàs. Kadein seoreto ab aliis i-eperit esse vera ipsum esse I)iiniiiori< ;eiu, stimma amJacia, magna apud plebem propter liberalitatein gratta, eupitJum i-eruni novanun, oomplures annos portoria reliquaque omnia txhioruin vivtigalia jmrv«i pi-etio mlenita habere ; pt-opttTea quod illo liimte eonhà lieeri audeat neiuo. Mis rébus et suant rem familiarem auvisse et facilitâtes ad largiendiiin magnas eompiirasse magiiuni numerum eqtiitatiLS suo sumtu semperalere, et tinum s<- habt>re. «h|ii<- solùm donii seul etiam aptxi finitimas eivitates largiter po&se atque Inijus potenti»- eausii, inatrem in {h) Biturigibus homini iHic nobilissimo ac |M»tentissimo eoll«H-asse ipsum ex IMvettis uxoi-em habere sororem ex matre, et propinquas suas uuptiim in alias provincias collocas.se favere et eupere Helvt-tiis propter eam aHinitatein «lisse etian s«io itomine Caesarem et Romanos ; quod eorum adveutu pot.ntia ejus deminuta et Divitiaeus frater in antiquum loeum grati» atque honoris sit restitue us si quid a«idat Romanis, stunmam in spem regni per Helvetiosolttineiuli venin- imperio pr>puii Romani non mtxlodt- regno, sed etiam de ea quam lialxat gralia despeiare. Reperiehat etiam Osar inquirendo quod praplium e«juesti e adversum paueis antè diebu» easet factum initium ejus higap à Dumnorige atqne ejus etniitilius faetum esse (nam etniitarui quem auxilio Canari ^Edui niiseraiit Duumorix pra-erat’. eoruiiH|ue ftiga rétiquiim- esse eqiutatuni perterritum. |
XIX. QuUmh rébus eopiùtls, quani ad has suspinones wrtissima’ res aetmlerffit ; quod per fines Sequanonim Helvetios traduxisset qiùxi obsidra ititer eos dando» ctimsset ; quod ea omnia non modo injuasu suo et civitatis, se»l etiam inscientibu» ipsis feeisset quod à magistratu /Eduorum aeeusaretur satis esse eaussse arbitrabatur,quare in eum aut ipae aiumadverteret aut dvitatem animadvertere juberet. His omnibus luram repugnabat, quod Divitiaci fratris summum in populum- fton»numstudium, summant in se voltwtatem egregiam fulem justitiam, tempera»tiam (xignoverat nam, ne ejus supplieio t^vitiaci aniinum offcnùWt verebatnr. r •
(a) ètM IUoujuu hujiu nuyittrués veatigia
rtiamauni Ao^pi^oduni idaimt** ubi c[ui iuiomum in ̃iviUJ» honore» grril, ri*-rg apprlUtur
(bV Cuhn x~üic~et yormn Metropoii" A**fe*
Bl~urxr.
