̃y CE E
à"
D L
E 1 ;
I N t k r haec vastantur pauperes, vidiue geitumt, orphani procukantur, in tantum ut multi eorum et non obsouris nutalibus editi wt iiberaliter institut] ad hoates fugiant, ne persecutionis publiœ adfliitione mdriantur quaerente» «cilicet apud Barbait» Roniaiiam hunianitatem, quia apud Roniano» barbarani inhutnanitatem ferre non powunt. Et quamvis ab his ad quos tonfugiunt, discrepent ritu discrepent tingua ipso etiain, ut ita dicaiu, forporinn atqUe induviarum barbaricaruin tœtore disuentiant maluiit tflineu in Barburo p ;iti t-ultuui dissimiieni quàiii in Romanis injustitiani naevieutem. Itaque passim vel ad Gothos vel ad Bacaudas vel ad alios ubique dominantes Barbaros migrant, ft coinaûgnutse non pœititet. Malunt enim sub specie captivitatis vivere iil>eri quàm sub specie libertatis esse captivi. Itaque noiuen civiiun Romanortim aliqu«ndo non solùin magno sestimatuin stxl inagno eniptuni nunc ultro repudiatur ac nigitur nec vile tantùin setl etiam aboininabile penè habetur. Et (juod esse inajus testiiiioniuin Roman» ; iniquiiatis potest*, quam quod pleri<|iie et lionesti et nobiles, et quibiu Romanus status suiiimo et splendori esse debuit et honori, ad lioc^tamen Romanie iniquitatis eru<ielitate et>mpul&i sunt ut nolint esse Romani ? Et hinc est quod etiam hi qui ad Barbaros non confiigiunt Barbari tamen esse eoguntur sc-ilicet ut est pars magna Hispanorutn et non minima (’.alloniiii omnes deiuque quos per univei-suin Romanum orbeir fevit Romana iniquitas jam non esse Romanos. De (b) I^u-audis mme mihi sermo est qui per malos jiuliees et eruentos spoliati aillicti, necati postquàin jus Romaine libertatis ainiserant ituini honorent Romani noeninis perdulentiit.. Et imputa tur his intelicitas sua imputamus in nomen ealauiitatis aux iinputamus nomen quod ipsi teeimus. Et voeainus r • ’belles vocanius perditos quos esse coinpuliiiius criminosos. Quil)us enini aliis itbus Ikieaudae tiiuti sinit nisi iniquitatilms nosb’is, nisi improbitatibusjudicutn, nisi eorum proscription ibus et rapinis, qui exartionis pubbriF nomen in quœstùs’ proprii emohimenta verterunt et indictiones tribuUirias prattlaa suas esse ftt-erunt (jui in similitiidineni imnianiuin bestiarum non rexenmt traditos sil)i, setl devorarunt née spoliis tantùui hontinum ut pleriqu. tixjnes soient, sed lace ratione etiatn et ut ita dicam sanguine pascel>anttir ? Ac sic actuni est ut latixx’iniis judicum strangulati- homines et necati inciperent esse quasi Barlmri qttia non (k>rmittèl>aiitur esse Romani. Adquievenuit enim esse quod non erant qui non permittebantiir esse quod fuerant coacti(|tie sunt vitam saltem defendere, quia se jam ulnTtatem videbant peiûtus peixlidis.se. Ant quid aliiul etiam nunc agitur <|uàm tuneNiU-tiim est id est ut qui adhuc Ikieauda- non sunt esse eogantur ? Quantum -̃s ;
REoodnt migeri dignitatua pceti» jqoM po» «fruat, Comwarrium aewiuat, et sohitionem aciunt. Ut pauci mhuireatar, mundi* ewtitur. Uniu* hooor or* bisexcidimpest. Denique acaiint hoc Hiapwù» quibu » «olum mmmm relictum «M sciunt Africse, qiue nierunt iciunt G*liiœ dévastât», M â non «b oœrabu» et ideô in paucis&imisadhuc angufis vd énuein «piritum agentea quia a» intefdum pauconu» integritas aluit, qua» multôrum rapina vacuavi^ Gens Saxonum fera est, Francorum infidelia aipejeretFraocus^uidnovi faciet,. qui ’perjuriiun ip»um sermonis gémis putat «me, naû criminis ? EX LIBRO V.
(t) llm o|>im «Ti|»it)K’ erniitur Salvianu* anno 440. Et rrrto (onsui illuil aille annum 45t. ncriplum fuiiw. Nain tit-^t vixrrit Salvianus u.H4|ue «d fuit* <luinti •uectili fjuo trmjM>re> Oi-nnatliu» PimbjUf Mamilien-^Hitt lib. tic xrijd. Exl.» île eo wrilx-bal FivU ut</ue hittite enectutc hima «uni tami’ii de Vantlalorum in fiâllias irru|>li»nv il« : Vi»4 ;i)«liuruin |>r*.l«tH>nibu« tir Ita^Jiiiljruin molilma <( île jlii» («lannlatunu ]
b
il
G
n
P
Il
e
n
x
d
c
c.
n
h
P
e :
II
(
i
a
e
c
SI
P
n
s
h
EX .SÀtVMNO M^StlifâfSÎ. m GALLIS. fi EX L1B. IV. (â) DE GUBERNATIONR BEI. r ~T.~ T’0’p ~i~
i~fi d j ~W, y,fi ~y’~
"Y’ n p ,l..y n j
~~ta~. ikW’’e’j~{~ iP ,A,
̃{tue Galliao antp annum 484. afflixenint incnlionem facial atque ouinino «ilral de lwllo quod Attila bot anuo Galliis inlulit c<inM-<|uriM «t iUum suum opus antr hen* b**Uum abaoKiiiM.
(b) Bagaudarum nurtun annis 435. 436. et 437. coiiti^ort’ ob iiiex^lebitcin Jutlicum et Ma^i»traVuum avanliaui quara loto ferè lioc Ubro (U-wribit Salviaaut. F l’fffij
Par.8.
Haj 101. fl
