ET ILLLSTRILM VIRORLM GESTIS.
57
qui mox datis epistolis ad Hugonem Diensem’episcopum, et tune Galliarum legatum,
monuit ut ’ita et promotio Ursioniscanoniw discuterentur, et quidquid in his sacris legibus obviasset, synodali judieio eorrigeretiir. Hine aceidit ut Hugo præfatus in civitate Meldis super amne Materna *, Tedbaldo Comité [Trecensi] sibi patro- ‘ cinante, teneret (o) concilium ; ubi secundùm decretum domini Papæ, coneessA Ursioni se purgandi facultate, postquam légitimé vocatus est, canonicè protractus se præsentare contempsit, judieio episcoporum noxam subiit ; ac proinde condemnatus, clero Suessonioo ibidem præstolanti electionis copiam patefêeit. Tune igitur eonsnltn eoncilii pars sanior eleri, et easati ecclesiæSuessonicæ, elegerunt sibi in pontifii-ein, s ;inctæ religionis cultorem domnum Arnulfum, per id temporis reelustim, et ut sibi celeriter donaretiir, instanter aix-lamayerunt. Sic factâ et oonscriptâ concortîi electione, Hugo legatus statim è coneilio reverendas direxit personas ad B cœnobinm S. Medardi, mandans et monens per epistolas, etiam Romanæ eeelesiæ auetoritate imperans, ut domnus Arnulfiis eellam exiri’t, et concitus ad concilium Meldense veniret, alioqiiin ut inobediens anathema subiret. Tantæ jussionis tonitruum exiwvescens eatliolioæ ecclesiæ révéra filius Arnulfiis, licèt ægre, paruit niamlatis legati, venitque ad concilium. Quo residente, releeta est petitio cleri et nobilium populi Suessonici, doniniim Arnulfum sibi in episcopum eligentis. Exhinc fit ’ox (*pisco[K>nim, Arnulfum )miii sanctitate ornatuni, suum oollegam fieri postiilantium. Sic mox tractns et infiilatns, et nec ad modieiim seexeusare permissus, in consessu pontificum statim est oollœ’atus. Cui afïlietoet mœrenti Hugo legatus in virtute sanctæ oliedientiæ sacro injiinxit mandato, ut deinceps Cliristi ecclesi ;c ministrarc studeret in pontificali ofîicio. .lam ita eonstrietus cessit edictis ; et designatà coriseerationis die vel Icm-o, rediit ad monasterium S. Medardi, ut fiituro C itiiuTi ntx’essaria præpararet. Quibus copiosè paratis, non suo tv[)o, setl fuleruiui voto, profectus est cum quatuor monacliis et electisde clero, venitque in Gniipaniani iu casteilum Tedbaldi Comitis, quotl diciint Virtutes *.t•t>tau.. Cornes autem Tedbaldus, cognito ejus adventu, cum magno militnin ae nobilium a,,, ;, i.i .t comitatu gaiidens eum exeepit, obseqiiensijue intra teetiini induxit.--. . . Tune vir Dei koeatoad se fratre Ostermaro ait] : « Maiidatum quod tibi eommitto serva » secretum, net’ alieui dioas, nisi cui volumus fore mmciatum. Itatpie à nobisdign>- » (liens clvilatem Parisius venies, et Heginani Rertham vice nostrà visitaliis, (*t « arinmifiabis illi optabile gaiidiurn, (juia révéra in utero gestat filium, (juem in • sacro fonte vocabit laidovicum, C|uiqiie post patris decessum regniim teiiebit » Francorum. 111a tibi vix rredet, (piia infans vitaieni motum nonduni lialæt. Sed » die ei lit eonfidenfer credat,quoniam jxist modicum temporis sentiet (jiuxl portât. » I) Sic nionaclmsvalde lætificatu» arrijiit iter versùs iirlx’m Parisionim, et RegiiùqiaiKlit amaliile niandatiim. llla præ stupore {lalleseit, Regeni(]iie Philippum venatibus intendciilcm, missis jx’iTiieiter niineiis, evot’avit. Qui eiirsim veniens, et legationein tam gratani avide suscipiens, optatamqne diù prolem àlkimino sibi eoneessam conqx’-Dciis, co’pit gaiidere et timere, iiiultùmtjiie inetu etlætitià fliietuare. (ùuideret filanè, si ex toto vertus esset ; metiiebat ne talis proniissio vaciia remaneret. Tandem vieil in regali (x-ctorc (idci præsumptio, et prudenter dwrcvit non esse supertiuum <pitxl per talcm se.rvum Dei fulsset proplietatuin. Noverat eertè. miiltifbrmi experimento, ciijiis siiiictitatis et veritatis exi.steret, jx’r qnein taie pr ;rsagiuni pnx’cssisset. Post bis quirique dies infans vitalis haberi
lncii)it,et matri succrescil ventre grntvdo.
Lætitiam’iamen infantis sic dixit habtmdnm,
Ftlittdolortatque nu’tus Reginam non grarct ullux.
Tempore romligno Rex nascitur, hic Ludovicm
Paci/icus, qui sceptra gerens bcne jura guheriMi.
lu liiijiis igitur tanti principis pra’-scita, immo inipetrata nativitate, laiidanda atqiie adniiraiida est famuli Christi Arnulfi devotionis indiistrin, qui tanti mystcrii arcamim et meritonim praerogativà obtinerc meruit, et profundà linmilitate dissimula vit. Ntæ enim aliquando Régi vel Reginæ inqxtrtnnior exstitit, ut ali eisalitnicxlpeculiare (^j) Anno 1080 celcbratuin fuisse id concilium
▼olunt, ex sola auctoriute hujiiace vit* tkriptorifl, Hicmqne distinguciuliim esse ab co quod an 1082
Tom XIV.
sub tinciu un iisis ocudiriA ibuieui cclebratum tradit l’bronKon S. IhTri w Sinon. Verùiii unicuiii
adnultiTHluin cssi- infr.i deiuonstrabimus,
H
ttt
J
