Page:Recueil des Historiens des Gaules et de la France, tome15.djvu/19

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

nrlovie~rw Irll dWi L Sarmcmm mtfamm mma iMpa. «^ amm ̃ "’CI"r ;A’lli. ca. ~T~*s*~y~r~~L~’ V-_ mm^ÉiMMI AanfMMMsVfeatS) aMUaa O /Wnntf, faaWa» thrHt»mmimïJ»ti»rnf^ «  ~M~~Mft~jM~ eairmerr~il~r~~rrr r~erlerrr a ~d · .<mW«M mmuiMm^ j^AgâplÀjm mÊ£m iâWaVtÊÊÊ’Ê ̃ • CTWpI !̃••. *rfirWWlWMI WW1WIJ w^^a^s^w ^aw ^^•̃" · • OwR H4B7 JI0*MDttWMM ; OPwwt ^^9 • COMMMw 00jNlf9 fcriW# «i#rBiO»|pwMBWIIW p > lier màtte emtt innMf •«*•, ^mtvIwm • /h**» #1 «pMu» ̃emmaàm mm pana- i peritù, et quantum aeelmia Bai#mharat • > /rr» pojmh eèrittiam» dHnmimàm awimdé ̃ pTwenêritetjaeturm.SanctBumoauêiom*- • • na «-tante, pria véUMtuptrktecmuilùm «  • prcntiteratet fovorem, in ipto facto fitil non i morficàm durûgaàm, H omnet 0 Mdvmiu ( » >p*am ra> «mit* ùUignùtùme eUMmkamt, » Jic«i/« ««m ««rtrfcMi taMbpmnih’ «wfùài ^>- Tir/ J !hp>, r ii*MM«Mà Mynoimu- natut, qui ùotomtgumm ankùpûnfatm i

    • ̃ gfuitabannoi 129 uiue ad ûitma*H6t>,vir

fiiit ma ataie emteiema, cm’ ad Jkfiumdm < gravera ntffotiù ttftt «mu mpt’àt dtUgarml XMéii fontifint. Ptrplur* ah eo teriptu epistolat wna e~t ubiua~ ; ard e~ao ~nltît. quart emo wlemm coHigmdcu amvit, nonni «" /itrt-ai 19 fwwperor* potuimui, ï variis Itbru conquiritOM, keporita «il inter itloi M mtam anno UGOad Buoonem tcnptfre A. S. Injaii ab AUwandro fil in FWmoiM» miui, ut Francorum ri et Anglia ilegum suffragia ronritiarml qua legatonm ejnttola teminarnim belli fuit inter utrunupse Prineiprm, Rrymqvc Ijudovicvm prnïà f&vrndù AUxandn jMrtibui abalirnavil. Annotiquidem 1 1 f>8, nml>o Htgrt, pactit Kherorum tuorvm nuph’i, rflrrn intmiritiat ifpMurranl, eâ itge ut Hrx Franct<r Gi*orti«m et aiia pogi Vi/rimini cailrlla tradetrt in dotem filta tua bimu/», intérim vtrt terra munitiona Templariis uique a<f mtbiU* anno* pueltm concredrrmtur trrvand». Kern autem Angfonm capta/A ea> angustiit Homana eccUtia opportun itatf, productiorii mara impatient, anno 11 (>0, ut potirttur cattelUi, facullaUm impetravit ui infra nubile* anno* iidem pveri matrtmonio cojmlareniur Atque hujui ci mandati Hugo notomagensis archiepiêcopm

sno née opina Hege budocico, pr&matwat purrorum nupii** celebravil. Quid inde tecvtiim tit, quia traditum ab kittoricit ett, dicen pralermttlimui. Mn XXVIII. Pétri de Castra, Bitvricmtù

  • |- ab anno 1141 usqueadan. 1171 arckiepiscopi,

̃ teacdecim tantùm Kabemus epittolat. Barvm qvadam ad Sugtrium, ad Mêgtm Lmdoeinon VU olia, tcripta tmt i* rthtu ai ntf" adminùtratiotmm pertinentibmt. Eût M»MM oo¡ in loco permiœt&i epùtotit Sugtrii ai olteriut rompiUuionit que ttripku ad Xeon» p p a m <~t~t, poa !’ le <<<Mjt<t~MMf~M~ ~<~M~<M~~a-~<f~~P< ,1~ ~doit ~y,ma t-A’M’ t )d4f1rT’ mt <tt~Md~–nt 8CIDGI’-V La e, attt Ii. "’1$" lA Pape, 1 fotra fiBOMar Ouvrait m nppam omémmh, .pDt t~tpit,~ ~s n~r a~w â"~boo mimaira, le a. UruAle8I’ troP. » av« lu £=Odfte la WmUm, *w» are* édumà ton» la «bat, eoatf* *<*» «péimn^e, efqiMl dotntntf» il <«t r*«ké<UTo«r»*iitrwi. iooiMAléré* pour fret

  • H pour U d»&*4 «aal» «rtMm. L’é||ba

KâMine, pour avoir IkTOrM TOtre «otreprtM, t» fat pM«pârBoé« *lort} oo lui narocfat haul»«ml et avec M»rt»nM» d"«roir été la cauM d’un ai trand Aétamtre. Cet aveu, dao» la bouche l’un Papa «l aaaec remarquable ». Votem/a toc «m* txrfci «sar« mmmu fVmH/lni. XXVII. Hugues, «UTOommé d’Amien», qui fut t irctovtoue da Rou*o depuis l’année 1129 jutau’ea 1164, étoit un ptraonnage oooMdendble rai fat aouw* ertploye comim «fat du aalnt A4mt pour lerminet des affirfres importaptes. 11 ̃’est pas douteux qu’il et’ait eu occasion d’écrire beaucoup de lettres) mais, persoon* parmi les anciens n’ayant pris «oin de les recueillir, nous n’avons pu en rassembler que 19, qui te trouvoient tpartet dans différent livres. Il y en a une, dans le nombre, qui lui fut adressée, en 1 160, par les (égati qu’Aletandre III avoit envoyée en France pour attirer dans son parti les Rois de France et d’Angleterre ; lettre qui fut un sujet de guerre entre Loui» Vil et Henri II, et qui faillit diHatiber Louis du parti d’Alexandre Les deux Rois, dans un accoin modem»1 ni qu’il» avoient fait en 1158, avoient cimenta l«*ur bonne intelligence par le mariage de leur»enfan», qui n’étoient pas enern-e nulu l«t le Roi de France avoit consenti à rendre 1 celui d’Angleterre, en faveur du mariage de ta fille qui n’avoit pas encore deux sm l«’ château de Gi»or» et une partie du Vexln à condition que ces place* re»»(roieot eiilrc r* main» des Templiers jusqu’à l’époque on le marîap-poi.rroil être célébré. Henri d’Angleterre, impatient d’entrer en pokseuion de ces plac- et profit nt du besoin qu’avoit de lui l’église d. Home, « it tant fait auprès des légat», qu obtint ux une dispense pour procéder ait mariage avant f*ge <1e Biberté. Cette dispense est adressée i l’srcheveaue ugue», qui. a l’insu du Roi de France pr<K-Ma à la célébration du managr. On sait par rfuMoire, aaos que nous ayons besoin de le dire, quelles furent r Us suiU t de cette dëmarcbe. XXVIII Hou* n’avons retrouvé de Pierre de 1» Châtre, archevêque de Bourses depuis l’artnée 1 141 1 jusqu’en 1171, que sente lettres. Elles iwtit adrr»sées, la unet à Tabbe Sugrr, le» autre» au Roi Look-le-leuBe, sur des objeti d’administration. EUm etoient confondues auparavant parmi te* latins de Sucer, et dans une autre compilation de lettres adressées k Louis-le-Jeune. Nout les