DE GESTIS FRIDERICI ÏMP. LIB. I.
Cap. 1.
Cap. 29.
Firtzburg.
A rando scandalizantur de prsetaxatge nostrne expeditionis labore qtaod tam arduo et bono inchoata’ principio tam humilem et non bonum exitum acceperit ipsis hoc modo respondendum videtur. Nihil verè dici bonum potest illo solo excepto qui non aliundè sed ex se habens quod est et verissimè esse et verissimè bonus esse dicitur, juxta illud Nemo bonus nisi solus Deus caetera vero ab eo non ex ipsius essentiae sectione sed ex ejusdem bonitatis denominatione bona dicuntur. Ex quo fit a simili propter eamdem causam de prsedicta nostra expeditione quod si non fuit bona pro dilatatione terminorum vel commoditate corporum bona tamen fuit ad multarum salutem animarum sic tamen’ ut bonum non pro dato natura ? .sed pro utili semper accipias et ex eo usu haec emergat subdivisio ut bonum quandoque simpliciter dici quandoque secundùm quid et quando secundùm quid dicitur ad diversumusum utilis aequivocari B ita hoc bonum idem utile quandoque simpliciter quandoque- secundùm quid vocari. Quamvis si dicamus sanctum illum Abbatem spiritu Dei ad excitandos nos afflatum fuisse, sed nos ob superbiam lasciviamque nostram salubria mandata non observantes merito rerum personarumve dispendium deportasse non sit a rationibus vel antiquis exemplis dissonum quamquam et spiritus Prophetarum non semper subsit Prophetis. Qualiter vero praedictus bonus vir ei libro quem Eugenio Papas de Consideratione scribens super hac re ad excusationem sui apologeticum interseruerit curiosus rerum indagator invenire potest (a). Ex LIBRO SECUNDO.
Anno ab Incarnatione Domini mc LII, cùm de eligendo Principe Primates C consultarent tandem ab omnibus Fridericus Suevorum Dux Friderici Ducis filius petitur cunctorum favore in Regem subiimatur. °
[Anno mclvi] sequenti hebdomadâ [post Pentecosten] in civitate orientalis Francise Herbipoli regio apparatu multâ Principum astipulatione junctâ sibi Beatrice Rainaldi Comitis filiâ nuptias celebrat. Rainaldus iste de antiqua et illustri Burgundionum prosapia originem trahens illius Burgundiae Cornes dicebatur, quae olim a Rudolfo Rege Imperatori Henrico 1 Conradi filio cum {a) Bernardi verba sunt libro de Considera- » cùm necesse non est in necessitate nescimus. tione II ad Eugenium Papam cap. 1 « Incidimus » Moyses educturus populum de terra /Egypti » ( ut ipse nosti ) in tempus grave quod et ipsi x meliorem illis pollicitus est terram. Nam quando » penè vivendi usui videbatur indicere cessatio- x ipsum aliter sequeretur populus solam saniens » nem, nedum studiis cùm scilicet Dominus pro- » terrain ? Eduxit eductos tamen in terram, » vocatus peccatis nostris, ante tempus quodam- » quam promiserat, non introduxit. Nec est quod » modo visus sit judicasse orbem terras ; in aequitate » ducis temeritati imputari queat tristis et inopi» quidem sed misericordiœ suae oblitus. Non peper- » natus eventus. Omnia faciebat, Domino impe» cit populo suo non suo nomini. Nonne dicunt » rante Domino cooperante et opus confirmante » in gentibus Ubi est Deui eorum ? nec mirum. Ec- » sequentibus signis. Sed populus ille inquis » clesiae fîlii et qui Christiano censentnr nomine » dura ; cervicis fuit semper contentiosè agens » prostrati sunt in deserto aut interfecti gladio, » contra Dominum et Moysen servum ejus. Benè » aut fame consumpti. Efftisa est contentio super » illi increduli et rebelles hi autem quid ? ipsos Principes et Dominus1 errare fecit eos in invio, » interroga. Quid me dicere opus est, quod fa» et non in via. Contritio et infelicitas in viis eo- » tentur ipsi ? Dico ego unum. Quid poterant fa» ru m pavor et mœror et confusio in penetra- » cere qui semper revertebantur, cum ambula» libus_ Regum ipsorum. Quàm confusi pedes an- » rent ? Quando et isti per totam viam non redie» nunciantium pacem annunciantium bona Di- » runt corde in .4£gyptum ? Quod si illi cecide» ximus, pax, et non est pax promisimus bona, » runt, et perierunt propter iniquitatem suam » et ecce turbatio. Quasi vero temeritate in opère » miramur istos eadem facientes, cadern passos ? P » isto aut levitate usi simus. Cucurrimus planè » Sed numquid illorum casus adversùs promissa » in eo, non quasi in incertum, sed jubente te. » Dei ? Ergo nec istorum. Neque enim aliquandù » immô per te Deo. Quare ergo jejunavimus et » promissiones Dei justifias Dei prsejudicant n non aspexit ? Humiliavimus animas nostras et » Sed dicunt forsitan isti unde scimus quôd a » nescivit ? Nam in his omnibus non est aversus » Domino sermo egressus sit ? Quœ signa tu facis, » furor ejus, sed adhuc manus ejus extenta. Quàm »ut eredamus tibi ? Non est quod ad ista ipse ~> patienter interim adhuc audit voces sacrilegas » respondeam parcendum verecundiœ mex. Res» et ^gyptios blasphemantes, quia callidè edu- » ponde tu pro me et pro teipso secundùm ea » xit eos, ut occideret in deserto ? Et quidem » quœ audisti et vidisti, aut certè secundùm quod » judicia Domini vera Quis nesciat ? At judi- »tibi inspiraverit Deus. Sed tu secundùm sa» cium hoc abyssus tanta, ut videar mihi non » pienliam et potestatem datam tibi desuper, fa» immérité pronunciare beatum qui non fuerit » cies de hoc. Non est mes humilitatis dictare tibi » scandalizatus in eo. » sic vcl sic fieri quicquam. Sufficit intimasse opor» Et quomodô tamen humana temeritas audet » tere aliquid fieri unde et Ecclesia consoletur, » reprehendere quod minimè comprehendere » et obstruatur os loquentium iniqua. Haec pauea » valet ? Recordemur supernorum judiciorum » vice apologise dicta sint, ut Ipsa qualiacumque » quae a séeculo sunt si fortè sit consolatio. Nam habeat conscientia tua ex me unde habeat » quidam ita dixit Memor fui judiciorum tuorum a » me excusatum et te pariter etsi non apud eos » sœculo Domine, et consolatus sum. Rem dico » qui facta ex eventibus «estimant certè apud » ignotam nemini et nunc nemini notam. Nempe » teipsum ».
» sic se habent mortalium corda quod scimus
