i«4 TROISIÈME meo nomlne décréta est, Quiriîes : quôd mîhi primùm pôst hanc urbem conditaiti togalo contigit : et his décréta verbis est : (^abdurhem incendiis ^ cœde Cives , Italiam hello liberassem. Qiïce supplicalio, si eu m ceteris conferatur, Quirites, hoc Intersit ; quôd ceterae benè gestà, haec unâ, conservalàRppublicâ, constitutaest. Alqueillud, quod faciendiim primùm fuit, factum atque tiansaclum est. Nam P. Lentulus, quanquam patefactus indiciis et confessionibus suis, judicio Senatûs, non mode prœtoris jus, verùm etiam Civis amiserat ; tamen Tïiagistralu se abdicavit : ut, quse religio C. Mario , clarissimo viro, non fuerat, quo minus C. Glauciam, de quo nihil nominatim erat decretum , prœtorem occideret , eâ nos religione privato P. Lentulo puniendo liberaremur. VII. Nunc , quoniam, Quirites , sceleratissimi periculosissimique belli nefarios duces captos jam et comprehensos tenetis, existimare debetis, omnes Catilinœ copias, omnes spes, atque opes, his depulsis urbis periculis, concidisse. Quem quidem ego cùm exurbe pellebam,hocproidebam animo, Quirites, remoto Catilinâ,nec mihi esse P. Lentuli somnum, necL. Cassii adipem, necCethegifuriosamtemeritatempertimescendam. llle erat unus timendus ex his omnibus, sedtandiù, dùmmœnibus urbis coniinebatur. Omnia nôrat, omnium aditus tenebat : appellera , tentare , soliicilare
