Page:Cicéron, Démosthène - Catilinaires, Philippiques, traduction Olivet, 1812.djvu/54

La bibliothèque libre.
Cette page n’est pas destinée à être corrigée.

34 P II E M 1ÈRE ereptam , fugae solitudinique mandare ?’ Reler, inquis, ad S^natum {d enim postulas ) et^ si hic Ordo placere sibi decreveiit, te ire in exsilium ^ oLtemperatu— rum te esse dicis. Non referam id , qiiod abhorrel à meis moribus ; et tamen faciani» ut intelligas , quid hi de te seatiant. EgFedere ex urbe , Catilina : libéra Rerapublicam raelu : in exsiilura , si ha ne vocera exspectas , proficiscere. Quid est, Catilina ?

ecquid attendis , ecquid animadyertis 

horum silcntiumPPatiunlur, tacent. Quid exspectas auctoritatem loquentium^ quorum voluntatem tacitorum perspicis ? 21. At si hoc idem, huic adoîescenti opîima ^P.Sextio,si fortissimo viro, M. Marcello dixissem , jam mihi Consuli hoc ipso in templo , jure oplimo Senatus vim et manus intulisset. De te autem, Catilina, cùm quîescunt, probant ;ciim patiuntur, decernunt ; cùm tacent , clamant. Neque hi solùm, quorum tibi aucloritas est videlicet cara , vita vilissima ; sed etiam illi Equités Romani, honestissimi atque optimi viri , ceterique fortissimi Cives, qui ^ircumstant Senatum , quorum tu et frequentiam videi^ , et sfudia perspicere, et Toces paulô antè exaudire potuisti ,• quo^ rum ego vix abs te jamdiù inanus, ac tela contineo : eosdem facile adducam , ut te hiec, quse jampridem vastare sludes, relinquentem, usquè ad portas prosequantur.