Aller au contenu

Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, V.djvu/238

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

2 24 Correspondance. h, ?2-h3.

quam re effe dicendum, îpfam à Deo fieri non pofle ; cùm enim omnis ratio veri & boni ab eius omnipo- tentiâ dependeat, nequidem dicere aufim, Deum fa- cere non pofle vt mons fit fine valle, vel vt vnum & duo non fint tria ; fed tantùm dico illum talcm men- 5 tem mihi indidilTe, vt à me concipi non poffit môns fine valle, vel aggregatum ex vno & duobus quôd non fint tria, &c., atque talia implicare contradidio- nem in meo conceptu. Quod idem etiam de fpalio, quod fit plane vacuum, fiue de nihilo, quôd fit exten- lo fum, & de rerum vniuerfitate, quôd fit terminata, di- cendum puto ; quia nullus mundi terminus fingi poteft, vlti^a quem extenfionem effe non intelligam ; nec etiam doliumadeo vacuum polTum concipere,|vt nulla in eius cauitate extenfio fit, ac proinde etiam in quo non fit i5 corpus ; quia vbicunque extenfio eft;, ibi etiam necef- fario eft corpus.

Parifijs, 29 lulij 1648.

��DXXVI.

Elisabeth a Dkscartes.

Crosscn, 23 août [1648]. Copie MS., Rosendaal, près Arnhem, Collection l'allaitât, iv 4. p. -j-j-sj.

Publiée par Foucher de Careil,p. iSj-iSS, Descartes et !a Prin- cesse Elisabeth [Paris, Germer-Baillièrc, ii'ijg). Dt'scartcs y ré- pondra, ainsi qu'à celles du 3o juin et de juillet (lettres DXIX et DXXII,p. ig4 et p. 20g ci-avant), par la lettre DXXIX ci-après.

�� �