Page:Œuvres de Blaise Pascal, II.djvu/253

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

GENERATIO CONISEGTIOiNUM 237

Dejînitio 3.

Duae Rectas aut plures, quomodocumque sint po- sitae, dicuntur semper concurrere, et quidem ad dis- tanliam velfinitam, si se in eodem puncto interse- cent, vel infinitam, si sunt parallelae *,

Dejînitio 4.

Recta infinita in piano conisectionis ducta, quae conisectionem secat in uno tantùm puncto, dicitur monosecans.

Dejînitio 5.

Recta infinita in piano conisectionis ducta, quae ipsam conisectionem non nisi ad distantiam infini- tam attingit, et quibusdam Monosecantibus paral- lela est, dicitur asymptotos.

Dejînitio 6.

Recta infinita in piano circuli ducta quae ipsius^ peripheriam tangit vel secat, dicitur ad circulum.

��1. Cf. Desargues (loc. cit.): « Deux quelconques droites en un « me>me plan sont entre elles d'une mesme ordonnance dont le but est « à distatice finie ou infinie » (OEuvr. de Desargues, t. I, p. io5).

2. Cf. Desargues (loc. cit , t. I, p. 196). Par le sommet du cône, Desargvies mène un plan parallèle au plan de base, et distingue trois cas suivant que l'intersection de ce plan avec le plan de base ne ren- contra pas, coupe ou touche le cercle de base. — Voir les notes de Leibniz, supra, p. 229.

�� �