Page:Œuvres de Fermat, Tannery, tome 1, 1891.djvu/102

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

planum trianguli NOM sphseram qussitam secat secundum citrculum NAOM, quem ideo in superficie sphliser esse concludimus. Sit ipsius centrum C, a quo ad planum circuli excitetur perpendicularis CEB; patet in recta CB esse centrt'm sphlerse qutesite. A puncto F in rectam CB demittatur perpendicularis FB, quam et positione et magnitudine dari perspicuum est. A puncto C lucatur ACD ipsi FIB

Fig. 49.[1]

parallela; erit igitur angulus BCA rectus. Sed et recta BC est perpendicularis ad planurn circuli; ergo recta ACD est in plano circuli, ct datur positione; dantur itaque puncta A, D, in quibus cum circulo concurrit. Ponatur jam factum esse, et centrun inveniendce sphlere esse E, quod quidem in recta CB reperiri jam diximus ex Theodosio [2]. Junctte rectse FE, AE, ED erunt tequales, quum tria puncta, nempe F ex hypothesi etA et D ex demonstratis, sint in superficie sphserica. At tres rectæ FE, AE, ED sunt in eoderm piano: quum enim recte FB, ACD) sint parallelke, erunt in codem piano; sed et recta CB, ideoque tres FE,

  1. On a conserve, pour les figures de ce Traité, qui représentent des constructions dans l'espace, le mode de traces suivi dans l'édition des Faria, quelque diffdrentos qule soient a cet egard les habitudes modernes.
  2. Theodosii Tripolitæ Sphæricorum Libri tres, nusquam antehac grece excusi. lidem latine redditi per Joannem Penam, Regium Mathematicum. - Ad illustrissimum principiem Carolum Lotharingum cardinalem. - Paris, Andr6 Wechel, i558. - (Fermat cite ici le corollaire de I, 2.)