Page:Anonyme - Macaire, chanson de geste.djvu/262

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
70
820—841
Macaire.

E la verçene polçele qi le faça secor.
En le gran boscho, en le maior erbor,
Ela se fiçe et à dol et à plor.
E quant Machario oit morto cil valvasor,
Elo reguarde environ et intor ;
Quant no la trove, el oit gran tristor,
De ço q’el oit fato el oit gran dolor.
El laso Albaris çasando à l’arbor,
Pres la fontane de la verde color ;
Arer retorne à la cort l’inperaor.
Ne cuita qe hom le saça ni grant ni menor.
E la raine s’en vait cun gran paor
Parme cel bois menando gran dolor.
Deo la condue qe fa naser le flor !
D’ele lairon trosqa un altro jor
Como en le bois duro gran langor.

Coment fu morto Albaris.

Or fo Albaris en le préo versé,
E son levrer sor lui fo acosté.
Le palafroi manue de l’erba por li pré.
Trois jorni stete le livrer q’el non oit mançé ;
Nen fo ma criatura in cesto mondo né
Qe son segnor aça meio pluré